Każdy z nich jest księgą, utrwalającą pamięć o ludziach i ważnych wydarzeniach danej miejscowości. Pierwszych zmarłych, głównie ofiary epidemii tyfusu, pochowano w Szczyrku po 1800 roku. Wcześniej zmarłych mieszkańców grzebano w Łodygowicach, gdzie mieścił się kościół parafialny. Od 1800 r. w Szczyrku powstała samodzielna parafia, ale pierwsze miejsce pochówku znajdowało się niedaleko obecnej ulicy Szkolnej.

Szczyrkowski cmentarz, usytuowany na wzniesieniu niedaleko starego drewnianego kościoła – na tzw. Więzikowej Kępce – sięga początkami pierwszej połowy XIX wieku. Został poświęcony w 1849 roku przez dziekana żywieckiego ks. Mikołaja Superganna. Prawie sto lat później mieszkańcy wraz z proboszczem ks. Martinczakiem zbudowali piękną kaplicę cmentarną.

Wśród grobowców, czasem okazałych i pięknych, czasem opatrzonych skromnym żelaznym krzyżem, nie brak tych zachowanych z pierwszych lat. Spoczywa tu pochowany w 1865 roku ks. Marcin Serwiński, a we wspólnej mogile – duszpasterzujący na szczyrkowskiej Górce salezjanie.

Odwiedzając nekropolię trzeba koniecznie zatrzymać się przy grobie – po prawej stronie głównej alejki – w którym spoczęła Julianna Marek z domu Pezda, wizjonerka, której w 1894 roku – jako 11-letniej dziewczynce – objawiła się Matka Boża. Przekazała Juliannie wezwanie do modlitwy "Anioł Pański" i śpiewu "Godzinek", a także do wzniesienia w niedostępnej wówczas okolicy - na tzw. Przykrej Kępce - świątyni. Od tych objawień na Górce rozpoczął się rozwój kultu NMP Królowej Polski, zwieńczony koronacją wizerunku Pani Szczyrkowskiej koronami papieskimi. Najpierw powstała na Górce kaplica, a potem okazały kościół i klasztor Zgromadzenia Księży Salezjanów.

Swoje groby mają tu również słynni sportowcy: narciarka alpejska Urszula Szkodziak, biegaczka narciarska Irena Urbanek, skoczkowie: Jakub Węgrzynkiewicz, Józef Huczek, Antoni Wieczorek, Stefan Przybyła i Antoni Łaciak – olimpijczyk i wicemistrz świata.