Do 1784 roku zmarłych oświęcimian grzebano tuż przy kościele parafialnym Wniebowzięcia NMP oraz dominikańskim kościele św. Krzyża - dziś kościele NMP Wspomożenia Wiernych księży salezjanów. W 1777 roku wszedł w życie tzw. edykt nantejski, który ze względów higienicznych zabraniał pochówków w obrębie murów miejskich. Zgodnie z rozporządzeniem na przełomie lat 1783/84 zbudowano obecny cmentarz parafialny, przy wyjeździe z ówczesnego miasta w stronę Zatora. Od wielu lat nekropolia ma charakter zamknięty, nowe groby powstają na nowym cmentarzu komunalnym.

Na zajmującym powierzchnię 3 hektarów cmentarzu znajduje się ponad 200 zabytkowych nagrobków z przełomu XIX i XX wieku. Ochronie podlegają nie tylko pomniki, ale również miejscowy starodrzew. Na liście wyjątkowych miejsc oświęcimskiej nekropolii można znaleźć między innymi:
- neogotycką kaplicę z nściennymi epitafiami,
- zabytkowe grobowce księży oświęcimskiej parafii, salezjanów i sióstr serafitek oraz obywateli miasta m.in. burmistrzów, radnych i właścicieli Oświęcimia, lekarzy, nauczycieli i artystów; najstarszy istniejący nagrobek pochodzi z 1842 r.,
- pamiątkowe tablice i groby symboliczne z nazwiskami osób, które zginęły w obozach zagłady i na polach bitew I i II wojny światowej.