Służebnica Boża Łucja Szewczyk urodziła się w 1828 r. w Szepetówce koło Zasławia na Wołyniu. Po rozbiorach tereny te zostały włączone do Rosji. Szczęśliwe dzieciństwo córki Jana i Marianny, dzierżawców cukrowni w dobrach Sanguszków, zakończyło się przedwcześnie: gdy miała siedem lat, straciła ojca, a dwa lata później – matkę.

Po śmierci rodziców opiekunką 9-letniej sieroty została starsza, przyrodnia siostra, która pomagała Łucji zdobyć przydatne w życiu umiejętności: czytania, pisania, liczenia, a także szycia, haftu. Te ostatnie stały się dla młodej dziewczyny podstawą pierwszych zdobywanych na swe utrzymanie zarobków. W Szepetówce młodziutka Łucja poznała także podstawy medycyny ludowej, które w przyszłości wykorzysta w pomocy dla chorych, ucząc tej pomocy inne siostry.

Choć nie miała możliwości ukończenia szkoły, sama zdobywała wiedzę i praktyczne umiejętności, a z katolickiego domu rodzinnego oprócz wzoru rodzicielskiej miłości wyniosła także solidną formację religijną i zaufanie wobec Bożej Opatrzności. Po śmierci matki jej wychowaniem religijnym też zajmowała starsza siostra.