Po austriackiej stronie

W 1891 r. matka Małgorzata Szewczyk i pochodząca z Bulowic s. Katarzyna Hałacińska dotarły do Kęt, do klasztoru związanych z o. Honoratem Koźmińskim sióstr kapucynek. W maju, za zgodą kardynała Albina Dunajewskiego, założyły pierwszy dom zakonny w diecezji krakowskiej. Mieścił się on w Hałcnowie, w dworku ofiarowanym i przygotowanym do tej funkcji przez barona Hermana Czecza z Kóz.

14 sierpnia 1891 roku kard. Dunajewski poświęcił nowy dom zakonny sióstr, a także ich habity.

To była przełomowa chwila, bo wcześniej zakonnice przebywające w zaborze rosyjskim nie mogły nosić habitów i ubierały się w zwykłe świeckie stroje. Drugą ważną zmianą była też nazwa: Zgromadzenie Córek Matki Bożej Bolesnej, która zastąpiła używaną do tej pory: Zgromadzenie Siostrzyczek Ubogich.

Od pierwszych dni w Hałcnowie matka Małgorzata wraz z siostrami zaczęła przygarniać potrzebujące opieki staruszki. Stała się też prawdziwą matką dla sierot i dzieci z ubogich rodzin, zakładając w Hałcnowie i okolicy ochronki i sierocińce. Powstały one także w Żywcu i Oświęcimiu.

Matka Małgorzata Szewczyk była przełożoną generalną i jednocześnie przełożoną domu w Hałcnowie w latach 1891-1894. Troszczyła się nie tylko o rozwój dzieł miłosierdzia, ale również zabiegała o życie zakonne i wspólnotowe sióstr.