Asysta żywiecka to grupa mężczyzn i kobiet ubranych w tradycyjne, pochodzące z XIX wieku stroje mieszczan żywieckich.

Mężczyźni ubrani są w czarne lub brązowe płaszcze z wełny, rogatywki z błękitnym lub czerwonym otokiem, koszule, czarne spodnie z jedwabnym, kolorowym pasem oraz skórzane buty do pół łydki.

Strój kobiecy jest niezwykle bogaty. Składają się nań: biała bluzka, kilka warstw spódnic, ostatnia z nich to zwykle spódnica jedwabna lub brokatowa w kolorze zielonym, czerwonym lub niebieskim, za nałożoną jeszcze spódnicą koronkową, koronkową kryzą i kamizelką. Mężatki noszą na głowie czepiec wyszywany perłami, cekinami i innymi ozdobami, panny wpinają we włosy kwiaty.

Asysta to po prostu delegacja albo reprezentacja. Grupa działająca pod auspicjami Miejskiego Centrum Kultury uczestniczy w uroczystościach patriotycznych i religijnych. Asysta żywiecka idzie w pielgrzymce do Kalwarii Zebrzydowskiej, na Jasną Górę, na Kaplicówkę w Skoczowie i do św. Melchiora Grodzieckiego w Cieszynie oraz w procesji na Skałkę w Krakowie.

Od 2010 roku asysta nosi także sztandar, który zdobią symbole żywieckie: herb miasta oraz dzwonnica i wieża konkatedry w otoczeniu kwiatów z tradycyjnego wzoru żywieckiego.

Burmistrz Żywca Antoni Szlagor. Razem ze starostą powiatu żywieckiego Andrzejem Zielińskim wręczyli księdzu biskupowi bogato wydany, oprawiony w skórę egzemplarz „Dziejopisu Żywieckiego”. To monumentalne dzieło, które wyszło spod pióra Andrzeja Komonieckiego, wójta  żywieckiego z przełomu XVII i XVIII wieku.

Autor, korzystając z kroniki Marcina Bielskiego oraz dokumentów przechowywanych w Żywcu przedstawia historię miasta od początku XV wieku. Wydarzenia sobie współczesne opisuje z pamiętnikarską dokładnością i własnym komentarzem. Dziejopis zawiera dokładny spis gruntów i miejscowości, etymologię ich miast, wykaz najważniejszych postaci a także obraz miasta na tle ówczesnej historii.

Dziejopis wydano po raz pierwszy w 1937. Wydanie wznowiono pół wieku później, staraniem Towarzystwa Miłośników Ziemi Żywieckie, władz miasta i krakowskich środowisk naukowych.

Oprawę muzyczną ingresu zapewnił chór "Lutnia" i zespół "Żywczanie", przed konkatedrą grała Miejska Orkiestra Dęta.

Zespół Pieśni i Tańca "Żywczanie” powstał w 1997 roku. Prezentuje on folklor górali żywieckich w artystycznym opracowaniu scenicznym. Liczy ponad 50 dzieci i młodzieży w wieku 7-20 lat, pochodzących z Żywca i okolicznych miejscowości.

Chór ”Lutnia" od 22 lat działa przy parafii konkatedralnej Narodzenia NMP w Żywcu. Zespół ma w swoim repertuarze ponad 250 utworów nie tylko religijnych, ale również patriotycznych, ludowych i klasycznych. Chór ma na swoim koncie około 800 występów w żywieckiej konkatedrze oraz w innych kościołach i salach koncertowych w Polsce i za granicą.

Historia żywieckiej Miejskiej Orkiestry Dętej sięga lat 40. ubiegłego wieku. Zespół powstał przy ówczesnej fabryce śrub w Żywcu-Sporyszu, obecnie jest orkiestrą miejską. Występuje na uroczystościach lokalnych, z powodzeniem bierze udział w konkursach i przeglądach w Polsce i za granicą, ma na swoim koncie bogatą kolekcję nagród i wyróżnień.