Szlak łez i nadziei
Dla nich ten wrzesień 1946 r. wciąż trwa. Wspominają tych, którzy wyszli z domu ukradkiem, w ciemność, do lasu – i nigdy już z niego nie wrócili. Dziś nierzadko dopiero ich dzieci i wnuki odkrywają okrutną prawdę o zbrodni, o masowej zagładzie, zbiorowych dołach śmierci ukrytych w lasach. Co roku z Beskidów jadą na Opolszczyznę, by modlić się i pokazać, że pamiętają o pomordowanych żołnierzach „Bartka”.
