Każdy odnajdzie swoje miejsce w Kościele!

Wiara potrzebuje pogłębienia, zrozumienia i obrony

Bracia i Siostry, zamieszkujący piękne ziemie naszej diecezji, a także przebywający gdziekolwiek poza granicami Polski, niezależnie od tego, jak Wam się układa życie i jaki jest los Waszych dzieci, nie zważając na to, jakie niepokoje i lęki nawiedzają Wasze serca – to jedno wiedzcie, że jesteście Kościołem Boga, Jego świętymi i Jego umiłowanymi dziećmi, za które Syn Boży oddał swoje życie. Otrzymaliście przecież łaskę chrztu i wiary. Kto odkrywa i wierzy w miłość Boga do nas, sam staje się zdolny do miłości i odkrywa powołanie do świętości. Staje się święty przez osobiste nawrócenie i codzienne życie zgodne z chrześcijańskim sumieniem, wierne wypełnianie obowiązków, dawanie świadectwa wiary i podejmowanie czynów z motywu miłości.

Do wyznawania wiary w Syna Bożego i do życia według niej potrzeba dziś, bardziej niż kiedykolwiek, troski o pogłębienie osobistej wiary, o jej uzasadnienie i obronę. W szybko zmieniającym się świecie panuje ogromne pomieszanie poglądów na wiele spraw. Relatywizowane lub obalane są dotychczasowe wzorce życia, mające nieraz za sobą ponadczasową mądrość, wielowiekowe tradycje i uzasadnienie z wiary. Autorytetem moralnym staje się niejednokrotnie człowiek o wątpliwej reputacji. W miejsce Boga niejeden stawia podejrzane idole. Do wiary w Boga, którego objawia Pismo Święte i Tradycja, dodaje się niekiedy wątpliwe elementy innej religijności, czy magii.

Dlatego zachęcam dzieci i młodzież do pilnego udziału w lekcjach religii w szkole, ale także do wszelkich zajęć i spotkań w parafii, gdzie w gronie rówieśników można nie tylko wzrastać w wierze, ale także dorastać w otoczeniu ludzi szukających sposobu życia według wiary. W roku przeżywanym pod hasłem Wierzę w Syna Bożego niech duszpasterze znajdą sposoby docierania do dorosłych nie tylko z katechezą dostosowaną do wieku i jego problemów, ale także z nowymi formami pogłębienia treści wiary.

Na końcu tego pierwszego listu zachęcam do modlitwy wdzięczności za wszelkie dobro, jakie dokonało się w ponaddwudziestoletniej historii diecezji za sprawą jej pierwszego pasterza, biskupa Tadeusza Rakoczego. Wyrażam wdzięczność tym, którzy w jakikolwiek sposób przyczynili się do przygotowań na dzień sakry i ingresu. Dziękuję wszystkim, którzy uczestniczyli w liturgii w katedrze 6 stycznia  2014 i tym, którzy łączyli się z nami za pośrednictwem radia i telewizji.

Wreszcie gorąco proszę Boga, Was wszystkich zaś o modlitwę za mnie, bym wpierw sam trzymał się Słowa Życia i owocnie posługiwał w powierzonej mi diecezji. Wszystkich diecezjan zapewniam o pamięci w modlitwie i udzielam pasterskiego błogosławieństwa.

† Roman PINDEL
Biskup Bielsko-Żywiecki