Chorzy w centrum misji Kościoła

Dziękuję za tę posługę, za to, że chorzy, którzy potrzebują waszej pomocy, nie muszą was szukać i zawsze jesteście do ich dyspozycji. To ogromnie ważne. Ta misja wobec chorych jest podstawową w Kościele i od powstania Kościoła chorzy byli w centrum. Poprzez tę misję, realizowaną też w ramach takich spotkań jak dzisiejsze, chcemy potwierdzić: Tak, jestem dla chorych, dla potrzebujących pomocy - mówił ks. Łukasz Jończy, diecezjalny duszpasterz służby zdrowia.

  Ks. Łukasz Jończy podziękował kapelanom za ich posługę na rzecz choryh.
Alina Świeży-Sobel /Foto Gość

Gościem spotkania był dr Tadeusz Wadas, pielęgniarz, przewodniczący Małopolskiej Okręgowej Izby Pielęgniarek i Położnych w Krakowie i prezes Katolickiego Stowarzyszenia Pielęgniarek w Polsce. Był współorganizatorem uroczystości beatyfikacyjnej bł. Hanny Chrzanowskiej w Krakowie-Łagiewnikach w 2018 r. Dr Wadas od lat aktywnie szerzy kult błogosławionej i jest autorem oraz współautorem publikacji na temat Damy Miłosierdzia, jak ją się nazywa.

Na spotkaniu z kapelanami prelegent zaprezentował najnowsze książki o bł. Hannie, a także jej książkę „Klucz niebieski”, wydaną w 1934 r. pod pseudonimem: Agnieszka Osiecka. Kapelani otrzymali egzemplarze tej książki, wydanej przez MOIPiP, ze wstępem Heleny Matogi, opisującej pobyt młodziutkiej Hanny w Paryżu i jej nawrócenie.

W czasie okupacji hitlerowskiej nie tylko pracowała jako pielęgniarka, ale zaangażowała się też w ratowanie dzieci żydowskich, pomagała ubogim, skupionym wokół krakowskich kuchni wydających darmowe jedzenie.

  Podczas spotkania ks. Łukasz Jończy przekazał także informacje dotyczące duszpasterstwa służby zdrowia.
Alina Świeży-Sobel /Foto Gość

Prezentując sylwetkę i inicjatywy Hanna Chrzanowskiej, zaznaczał, że wśród różnorakich zajęć, pracy pielęgniarki, wykładowczyni w szkole pielęgniarskiej, autorki i redaktorki miesięcznika dla pielęgniarek - nie rezygnowała z żadnej okazji, by przypominać i zachęcać pielęgniarki do pełnego oddania w pracy dla chorych i do troskliwego podejścia do pacjentów. Szczegółowe wskazówki zawarła w opracowanym przez siebie podręczniku: „Zagadnienia etyczne w pielęgniarstwie domowym” oraz w „Rachunku sumienia pielęgniarki”.

Po II wojnie światowej kontynuowała pracę wykładowczyni i prowadziła szkolenia w dziedzinie pielęgniarstwa społecznego w Uniwersyteckiej Szkole Pielęgniarek i Higienistek oraz Państwowej Szkole Pielęgniarstwa w Krakowie, a także w Państwowej Szkole Pielęgniarstwa Psychiatrycznego w Krakowie-Kobierzynie. - W tej ostatniej szkole została nawet dyrektorem, ale po roku ją wyrzucono, gdyż pojechała z uczennicami na pielgrzymkę na Jasną Górę. Wtedy, w 1958 r., dotarła do kard. Wojtyły, proponując, by pielęgniarstwo domowe związać z Kościołem. Pierwsze działania zostały podjęte w parafii Mariackiej w Krakowie, w której dwie pielęgniarki objęły opieką 2,5 tysiąca chorych obłożnie, przebywających w domach.

- Hanna Chrzanowska zawsze podkreślała, że w opiece nad chorym trzeba zadbać o wszystkie jego potrzeby, zarówno o ciało, jak i duszę. To ona zwróciła uwagę kard. Karola Wojtyły na tę kwestię, podnosząc m.in. sprawę Mszy Świętej sprawowanej w domu chorego, a także potrzebę rozwoju pielęgniarstwa parafialnego. To Hanna Chrzanowska wraz z drugą pielęgniarką po wyjeździe do USA zajmowała się w Krakowie wprowadzaniem pielęgniarstwa społecznego, w ramach którego pielęgniarki chodziły do chorych do domów. To były początki naszego ruchu hospicyjnego, który powstał więc jeszcze wcześniej niż słynne hospicjum w Londynie założone przez słynną Cicely Saunders w latach sześćdziesiątych - wskazywał dr Wadas.

- Prowadziła szkolenia w kurii krakowskiej, a uczestniczyły w nich pielęgniarki, a także klerycy, siostry zakonne i wolontariusze opieki domowej. Ona pierwsza zorganizowała dla tych chorych rekolekcje, które odbywały się w Trzebini lub w Rybnej. Zawsze podczas tych spotkań obecny był kard. Karol Wojtyła, który od Hanny Chrzanowskiej nauczył się, że trzeba odwiedzać chorych, odprawiać dla nich Msze św. w domach. To ona zapoczątkowała wielką współpracę między księżmi, kapelanami i pielęgniarkami. I myślę, że ta współpraca jest niezbędna, bo pielęgniarka jest najbliżej chorego i ona widzi, czego chory potrzebuje. Jeżeli jest to potrzeba duchowa, ona daje znać kapelanowi, żeby tę potrzebę zaspokoić. Wielokrotnie w mojej pracy obserwowałem, jak ważne dla chorych, zwłaszcza  odchodzących, są modlitwa i sakramenty udzielone przez kapelana - dodawał dr Wadas.

  Do korzystania z duchowego programu Aostolstwa Chorych zachęcał ks. Szczepan Kobielus, diecezjalny duszpasterz Apostolstwa.
Alina Świeży-Sobel /Foto Gość

Papież Paweł VI przyznał Hannie Chrzanowskiej medal „Pro Ecclesia et Pontifice”, najwyższe kościelne odznaczenie dla osób świeckich, obecnie przechowywany w archiwum Małopolskiej Izby Pielęgniarek i Położnych.

- Zmarła po trzyletniej chorobie nowotworowej w 1973 r., a kard. Wojtyła na jej pogrzebie powiedział: „Niech będą dzięki Bogu miłosiernemu za twoje życie i nagrodą twoją niech będzie sam Pan. Niech promieniowanie twojej posługi trwa wśród nas i wszystkich nas nieustannie poucza, jak służyć Chrystusowi w bliźnich" - zakończył prelegent, zachęcając do powoływania oddziałów Katolickiego Stowarzyszenia Pielęgniarek, które stara się kontynuować pielęgniarstwo zapoczątkowane przez bł. Hannę.

Na zakończenie spotkania ks. Łukasz Jończy przekazał aktualne komunikaty dotyczące kapelanów i pracowników służby zdrowia, zapraszając też na zbliżające się święto patrona służby zdrowia - św. Łukasza. Z tej okazji 17 października o 18.00 bp Piotr Greger odprawi dla pracowników służby zdrowia Eucharystię w kaplicy kurii diecezjalnej, a po niej odbędzie się spotkanie przy stole.

Ks. Szczepan Kobielus, diecezjalny duszpasterz Apostolstwa Chorych, zaapelował, by wraz z miesięcznikiem „Apostolstwo Chorych” promować wśród chorych duchowość tego apostolstwa, a także pielgrzymki chorych do sanktuariów naszej diecezji.