To wyzwanie stało przed wspólnotą liczącą ok. 3,5 tys. wiernych (z czego jedna trzecia jest zaangażowana w jej życie) już ponad 20 lat temu, kiedy powstała parafia i kościół „na Skrzydłach”. Ewa Turkowska doskonale pamięta te początki, kiedy była tu oazowiczką i przychodziła na budowę… wyjmować gwoździe z desek.

Mąż Katarzyny Głogowskiej zaraz po zdaniu matury przychodził tutaj i kopał rowy pod budowę. A ona związała się z tym miejscem, kiedy w jedną sobotę sąsiadka dała jej znać, że jest taki zwyczaj, iż mieszkańcy poszczególnych ulic sprzątają kościół.

Rodzina Aleksandry Dzień dołączyła do parafii 17 lat temu. – Wybieraliśmy mieszkanie. Pokazano nam dwa. Z jednego popatrzyłam przez okno i zobaczyłam, że mamy widok dokładnie na ołtarz. Od razu powiedziałam: wybieramy to!

Dziś przy tym ołtarzu znajdują się ikony namalowane przez Aleksandrę.

W parafii od początku była rodzina Elżbiety Jagieły – mąż murował ściany, a kuzynka z mężem pomagali w instalacji ogrzewania. –

To jest nasz kościół, niczyj inny. Tutaj przychodzą nasze dzieci. Chcemy, żeby to miejsce żyło i służyło kolejnym pokoleniom jak najdłużej. Dziś wyzwaniem stał się dach naszego kościoła – mówią zgodnie.

– Przed 20 laty tymczasowo pokryto go dachówką bitumiczną. Wiadomo było, że kiedyś trzeba będzie ją zastąpić blachą – mówi ks. Piotr Leśniak, od roku proboszcz parafii. – Od kilku lat kwestia ta stawała się coraz bardziej nagląca. Kiedy zobaczyliśmy zdjęcia z drona, dach wyglądał jak ser szwajcarski.

Kwota, jaką trzeba zdobyć na niezbędne prace, zwala z nóg: 540 tys. zł. Udało się zebrać 200 tys., dołączając jeszcze kwotę zaoszczędzoną przez parafię za poprzednika ks. Leśniaka – ks. prałata Marcina Aleksego.