Wydawało się, że postawione w listopadową noc 1972 r. surowe mury, związane jedynie więźbą, nie przetrwają. A jednak. Przetrwały tamten czas walki.
Właściwa rozbudowa cisieckiego „kościoła jednej doby” trwała jeszcze przez lata, a główna część, mimo obaw, ocalała. Bo fundament, na jakim parafianie brawurowo stawiali go z młodym ks. Władysławem Nowobilskim, był najmocniejszym z możliwych. Na swojego patrona wybrali św. Maksymiliana.
To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.