Ksiądz Stanisław Cader, inicjator i uczestnik kursu w moszczanickiej parafii Miłosierdzia Bożego, mówi, iż ten pomysł chodził za nim od dawna: – Zawsze z taką pozytywną zazdrością patrzyłem na tych, którzy kończyli warsztaty i mieli własnoręcznie wykonaną ikonę.

Kierując Beskidzkim Instytutem Nauk o Człowieku, poprzez Lokalną Grupę Działania „Żywiecki Raj”, pozyskał unijny grant na projekt „Warsztaty ikonografii formą aktywizacji i integracji międzypokoleniowej”. Na kurs zostały zaproszone przede wszystkim dzieci i osoby w wieku 50+ z powiatu żywieckiego. Zajęcia poprowadziła Anna Crisanti z Krakowa z mężem Piotrem Bajorskim. Czternastu kursantów przez sześć dni spotykało się na sześciogodzinnych zajęciach, tworząc na desce ikonę Jezusa Pantokratora. Wśród uczestników kursu byli Beata Cebrat i jej 11-letni syn Filip z Pewli Ślemieńskiej. – Ikona to dla mnie dwie sfery – jedna to obraz jako dzieło sztuki, druga – świat duchowy, do którego zaprasza. Maluję obraz Boga czy świętego, który mam w sercu – mówi Beata. Filip też wciągnął się w pisanie ikon. – Pani Ania cały czas nas chwali i nie gasi w nas ducha – mówią seniorki Maria Rapacz, Anna Duniewicz i Maria Zimny z Łodygowic. – Na pewno potrzeba cierpliwości, wyciszenia – nie można irytować się, jak coś nie wychodzi. Anna Crisanti i Piotr Bajorski podkreślają, że chcą przez warsztaty prowadzić ludzi do Boga. Zauważają, że pisanie ikon nie jest kopiowaniem. – Pokazujemy poprzez to swoją wiarę. Piszemy całkiem swoją ikonę, która będzie miała tę samą wartość, co ikona oryginalna. Widzimy to nawet wtedy, kiedy popatrzmy na ikony tutaj powstające – one nie są identyczne, każda jest inna. Ważne, żeby zachowując kanony, oddawać w niej siebie... Moszczanicki kurs zakończył obrzęd pobłogosławienia ikon.