Mateusz; 18 Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak. Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego2. 19 Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem sprawiedliwym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie3. 20 Gdy powziął tę myśl, oto anioł Pański ukazał mu się we śnie4 i rzekł: «Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. 21 Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów». 22 A stało się to wszystko, aby się wypełniło słowo Pańskie powiedziane przez Proroka: 23 Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel5, to znaczy: "Bóg z nami". 24 Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił anioł Pański: wziął swoją Małżonkę do siebie, 25 lecz nie zbliżał się do Niej, aż porodziła Syna6, któremu nadał imię Jezus6.

...jakze zatem inaczej relacjonuje to Wielkie Wydazenie dla dla ludu wybranego pierwszy feminista i bolszewik zarazem Lukasz, ktory Chrystusa nawet na oczy nie widzial, a w kyorym Watykan sobie upodobal zwodzac lud wybrany, bo tez od Lukasza wziela sie krolowa niebios.

Prawdę mówiąc, kobiety w tamtych czasach, a w wielu miejscach i dziś, żadnego głosu nie miały. Jeśli mogły cokolwiek odpowiedzieć, to tylko "oto ja, służebnica...". Zresztą w rozmowie z Bogiem mężczyźni też nic więcej powiedzieć nie mogą, był taki co nie chciał być prorokiem, to połknęła go ryba i odstawiła tam gdzie należało. Ale dla zachowania ówczesnych zwyczajów, przypisano mężczyznom jednak prawo do posiadania własnego zdania.

Nie, nie, to księża wolą mówić do kobiet. Jakoś im łatwiej wzbudzić ich uczucia.