Zgrupowanie VII Okręgu Śląskiego Narodowych Sił Zbrojnych pod dowództwem mjr. Henryka Flamego „Bartka” było największym oddziałem niepodległościowego podziemia na terenie Beskidu Śląskiego i Żywieckiego w latach 1945–1947. W szczytowym okresie liczyło ponad trzystu zaprzysiężonych ludzi. Ci żołnierze padli też ofiarami najbardziej okrutnej, masowej zbrodni, popełnionej w tamtym okresie na południu Polski.