Żywczanin nowym błogosławionym?

W tym roku minęła 140. rocznica urodzin sługi Bożego ks. Józefa Małysiaka, kapłana z Żywca, salwatorianina. Z tej okazji przy chrzcielnicy, gdzie został ochrzczony, modliły się siostry ze zgromadzenia, które założył.

Betanki obok baptysterium w żywieckiej konkatedrze.
Alina Świeży-Sobel /Foto Gość

Jego miasto odwiedziły siostry betanki – Konstancja i Agata. Wiernym żywieckiej parafii konkatedralnej przypominały o życiu księdza pochodzącego z ich parafii i informowały o toczącym się procesie beatyfikacyjnym. Można też było zaopatrzyć się w publikacje o nim oraz wydane niedawno jego myśli pt. „Blisko Jezusa”.

– Urodził się już 140 lat temu, ale warto wiedzieć, kim był, i uświadomić sobie, w czym dziś może nam pomóc i dokąd doprowadzić. Wierzymy, że prowadzi nas do nieba – mówiła s. Konstancja.

Ksiądz Józef już jako kapłan wstąpił do Towarzystwa Boskiego Zbawiciela, zwanego zgromadzeniem salwatorianów, w którym pełnił różne funkcje. Jego najważniejszym dziełem stało się prowadzenie misji oraz propagowanie rekolekcji zamkniętych, do których zachęcał za pośrednictwem radia i prasy. Prowadził rekolekcje także na terenie naszej diecezji: w Bielsku-Białej, Żywcu, Godziszce, Zwardoniu. W 1930 r. założył Zgromadzenie Sióstr Rodziny Betańskiej. Zmarł w opinii świętości w 1966 r., a jego proces beatyfikacyjny rozpoczął się w 1995 r.

– Doświadczamy jego wstawiennictwa w wielu sprawach i zachęcamy do modlitwy za jego orędownictwem, a także o jego beatyfikację – dodała s. Konstancja w swoim słowie w konkatedrze. W trosce o ożywienie jego kultu siostry betanki starają się o przeniesienie szczątków założyciela z Bagna do Kazimierza Dolnego, gdzie mieści się dom generalny zgromadzenia. Mógłby spoczywać w kościele św. Anny, gdzie był rektorem.

– Kandydaci na ołtarze, pochodzący z naszych stron, są dla nas wszystkich darem, dlatego warto bliżej poznać ks. Małysiaka, którego droga do świętości zaczęła się tutaj, w Żywcu. Może być inspiracją dla naszej wiary – tłumaczy ks. Zbigniew Hoder, inicjator żywieckiego spotkania z duchowymi córkami sługi Bożego.

– Na pewno jest to piękny przykład tego, że święci są wśród nas, a świętość nie jest zarezerwowana dla jakiegoś wyjątkowego człowieka czy wyjątkowego regionu. Pan Bóg w trudnych czasach powołuje mocnych, silnych ludzi, którzy pod natchnieniem Ducha Świętego znajdują odpowiedni sposób na to, żeby przekształcać wspólną rzeczywistość. Nasi święci i błogosławieni pokazują nam, że świętość nie jest wyłącznie kategorią, którą kojarzymy z jakąś szczególną pobożnością, a raczej ze zdolnością rozeznania woli Bożej i zrealizowania jej w życiu z miłością. Sługa Boży ks. Małysiak podkreślał, że trzeba o dbać Kościół, był w tym bardzo praktyczny. Potrafił na to wskazywać jako rekolekcjonista, a także poprzez powołanie do życia zgromadzenia troszczącego się o świątynię.

Założyciel betanek jako misjonarz docierał do różnych parafii, nieraz bardzo biednych, w których nie było komu zatroszczyć się o czystość ołtarza, kościoła. Wtedy zrodziła się myśl o powołaniu takiego zgromadzenia, które pomoże kapłanom i będzie posługiwać w parafiach, aby księża mogli skupić się na apostołowaniu. Zgromadzenie powstało w kwietniu 1930 r. w Wielki Czwartek w Puszczykowie, ma dziś kilkanaście wspólnot, w tym także za granicami Polski, we Włoszech, w Danii, Niemczech. Siostry dbają o kościoły, pracują jako organistki i zakrystianki. Pomagają kapłanom także modlitwą. Temu służy Betańska Misja Wspierania Kapłanów, która działa od 25 lat.

– Kiedy poczułam w sercu pragnienie służby Bogu, w gazecie katolickiej trafiłam na artykuł o siostrach betankach, które pomagają kapłanom. To była dla mnie wskazówka – wspomina swoje początki s. Konstancja. Z kolei s. Agatę zainspirowała prelekcja pewnej siostry betanki. – Dziś mogłyśmy modlić się przy chrzcielnicy, przy której został ochrzczony nasz założyciel. Tu się zaczęło życie jego wiary. Jest to dla nas duże przeżycie – dodają siostry.