Dwudniowe uroczystości pogrzebowe kapłana rozpoczęły się w czwartek 3 sierpnia w bielskim kościele Jezusa Chrystusa Odkupiciela Człowieka. To w tej parafii ks. Płonka zamieszkał po utworzeniu diecezji bielsko-żywieckiej, w której tworzył m.in. duszpasterstwo rodzin. Z 58 lat kapłaństwa tu przeżył 31.

Za niespełna 83 lata jego życia podczas Mszy św., której przewodniczył bp Jan Zając z Krakowa, dziękowała rzesza wiernych, a wśród nich m.in. najbliżsi, księża diecezji bielsko-żywieckiej, archidiecezji krakowskiej i katowickiej, miejscowi parafianie i osoby, którym dane było spotkać ks. Franciszka.

Na początku liturgii biskup Jan Zając odczytał list abp. Marka Jędraszewskiego, który przypomniał kapłańską drogę ks. Franciszka. Duszpasterz rodem z Zarzecza święcenia kapłańskie przyjął 11 kwietnia 1965 r. w katedrze wawelskiej. Rok był wikarym w Brzeszczach, po czym rozpoczął studia w szwajcarskim Fryburgu. Po powrocie został długoletnim duszpasterzem akademickim przy kościele św. Anny w Krakowie. W roku 1991 r. dołączył do kurialnego komitetu do spraw Światowych Dni Młodzieży na Jasnej Górze.

"Dziękuję dziś w imieniu Kościoła krakowskiego za wszelki trud, za to wszystko, czego dokonał ks. prałat Franciszek przez lata swojego kapłańskiego życia w naszej archidiecezji" - napisał abp Jędraszewski. Bp Zając dodał, że duchowo z uczestnikami uroczystości łączą się kard. Stanisław Dziwisz i bp Jan Szkodoń.

  Podczas uroczystości pogrzebowych śp. ks. Franciszka Płonki na os. Karpackim.
Urszula Rogólska /Foto Gość

Kazanie wygłosił ks. Marek Studenski, wikariusz generalny diecezji bielsko-żywieckiej.

- Był kapłanem według Serca Jezusowego - podkreślił już na początku, dodając, że jak w lustrze jego życie odzwierciedlało życie Jezusa. - Co nas najbardziej zachwyca w Panu Jezusie? Potrafił pogodzić w swoim życiu pozorne sprzeczności - zauważył ks. Studenski. Jezus był sprawiedliwy, a jednocześnie miłosierny; był rozmodlony, wyciszony, a jednocześnie działał, nauczał, uzdrawiał. Był z jednej strony człowiekiem łagodnym, a zarazem potrafił sporządzić bicz ze sznurów i wyrzucić przekupniów ze świątyni.

Ks. Studenski wspomniał, że ks. Franciszka poznał lepiej, kiedy w 2002 r. zaczął pracował w bielsko-żywieckiej kurii. - Wyróżniał się zasadniczo tym, że godził w sobie wiele rzeczy, które mogą się wydawać nie do pogodzenia. Robił to zupełnie naturalnie. Był człowiekiem niesamowicie zasadniczym i bezkompromisowym - potrafił dobro nazwać dobrem, a zło nazwać złem - zauważył, podkreślając, że zawsze stał na straży Ewangelii.

Ks. Studenski przywołał sytuację, kiedy ks. Franciszek - jako duszpasterz służby zdrowia - działał też w komisji etycznej przy Bielskiej Izbie Lekarskiej. Kiedy ta miała się opowiedzieć w sprawie jakiejś procedury medycznej, wobec której ks. Franciszek miał negatywną opinię, jednego z lekarzy miała oburzyć jego wypowiedź. Stwierdził wówczas: "Skoro pytacie o mój głos, to on jest taki. Jeśli nie chcecie słuchać, to nie pytacie".

- Swoje stanowisko w sprawach etycznych potrafił bardzo racjonalnie uzasadnić - kontynuował ks. Studenski. - Pamiętam, jak kiedyś nam tłumaczył w kurii, że to, czego wymaga Jezus w Ewangelii, nie jest jakimś zewnętrznym dodatkiem, zestawem zakazów i nakazów. Przestrzeganie Ewangelii jest "być albo nie być" człowieka. Pan Jezus w Ewangelii stoi na straży ludzkiego szczęścia, ludzkiego życia.

Ks. Marek wspominał, jak z pomocą plastikowego długopisu ks. Franciszek obrazował człowieka, który podważa Ewangelię. Chcąc podważyć takim długopisem głaz, złamiemy go - bo taka jest natura długopisu. Kiedy człowiek chce podważyć Ewangelię, złamie się, bo taka jest jego natura - miał mówić ks. Płonka.

- Potrafił w sposób bardzo obrazowy, prawdziwy, racjonalny, wytłumaczyć to, czego oczekuje od nas Pan Bóg - zauważył wikariusz biskupi. - Nie tylko mówił o zasadach, nie tylko w sposób jasny i bezkompromisowy potrafił prosto w oczy powiedzieć, jaka jest prawda, ale wyrywał ludzi z mocy zła w najtragiczniejszych sytuacjach. Przez wiele lat on jako jedyny kapłan w naszej diecezji był egzorcystą.

  Podczas uroczystości pogrzebowych śp. ks. Franciszka Płonki na os. Karpackim.
Urszula Rogólska /Foto Gość

Ks. Studenski wspominał, że ks. Płonka był zawsze obecny, zawsze odbierał telefon, zawsze można było na niego liczyć. Jako egzorcysta miał stały dyżur we wtorki o 13.00 w wydziale duszpasterstwa rodzin. To tam ks. Marek kiedyś zastał poczekalnię pełną ludzi szukających pomocy. - Tę posługę sprawował w sposób bardzo mądry, racjonalny - stwierdził, dodając, że z jednej strony był kapłanem, który mówi prawdę, wyrywa ludzi z mocy zła, a z drugiej człowiekiem niezwykle wrażliwym. - Potrafił połączyć bezkompromisowość z wrażliwością. Dyskretny niesamowicie. Potrafił zrozumieć; wysłuchał i kochał - to się czuło.

Jak dodał ks. Marek: - Jednocześnie to był człowiek absolutnie pogrążony w modlitwie. Jechaliśmy kiedyś na zebranie duszpasterstwa rodzin do Warszawy i cała nasza droga - ja byłem kierowcą, Krystyna Jonkisz w samochodzie - to była jedna wielka modlitwa od początku do końca: Różaniec, wspólny brewiarz, śpiew. Ten człowiek modlitwy był jednocześnie bardzo skuteczny jeśli chodzi o działanie - zauważył. - Patrząc na te jego inicjatywy, które były w kurii, działał jak igła kompasu. Potrafił rozeznać sprawę bardzo szybko i zacząć działać.

Kiedy pojawiła się potrzeba pomocy w zbudowaniu struktur duszpasterstwa rodzin w Mołdawii, w Kiszyniowie, szybko zorganizował autokar doradców, którzy najpierw przeprowadzili krótki kurs tam, na miejscu, a następnie - po zaproszeniu Mołdawian do Bielska-Białej - mini studium teologii rodziny.

Ks. Studenski przypomniał o inicjatywach ks. Płonki w obronie życia od poczęcia do naturalnej śmierci - m.in. o Domu Samotnej Matki, Funduszu Obrony Życia. - Ten, kto ratuje życie, cieszy się szczególną Bożą opieką, szczególnym błogosławieństwem. Ks. Franciszek, który swoje życie poświęcił ratowaniu życia ludzkiego od poczęcia do naturalnej śmierci był cały czas w Bożym błogosławieństwie - i w życiu, i przy śmierci - podkreślił.

Ks. Franciszek łączył w sobie jeszcze inna pozorną sprzeczność: raczej się nie spoufalał, zachowywał zdrowy dystans, promieniował godnością, a jednocześnie był przyjacielski i  kochający.

Ciąg dalszy na następnej stronie.

Podczas jednej z wycieczek górskich ze studentami i klerykiem złapała ich burza. Kiedy dotarli do schroniska, młodzież zajęła się przygotowywaniem posiłku. Ks. Franciszek tymczasem czyścił ubłocone buty kleryka. - Człowiek z jednej strony pełen godności, a nawet można powiedzieć takiej swoistej dostojności i jednocześnie ktoś tak bliski, tak przyjacielski, że potrafi młodszemu od siebie wyczyścić buty - wspominał kaznodzieja.

Ksiądz Franciszek był człowiekiem do tańca i Różańca. Kochał wspólnotę.

- Posługiwanie ks. Franciszka trwało także w czasie choroby. Pan Bóg się nim posługiwał w niesamowity sposób - kontynuował ks. Studenski. - Kiedy odwiedziliśmy go w szpitalu trzy tygodnie przed śmiercią razem z księdzem biskupem Romanem, spokojnie z nami rozmawiał, błogosławił nam i nie udawał kogoś, kto jest bohaterem w cierpieniu. Mówił w sposób bardzo prosty, że to go wiele kosztuje. Mówił: "Nie rozumiem tego, ale wyroki Boże są niezbadane. Przyjmuję je z całkowitą otwartością".

- Był człowiekiem z krwi i kości, który potrafił łączyć swoje życie z Ewangelią - zaznaczył ks. Studenski, zachęcając obecnych do dziękczynienia Panu Bogu za jego życie i za to, iż „jesteśmy ludźmi szczęśliwymi, że stawia na naszej drodze takie osoby jak Jan Paweł II, bł. kard. Stefan Wyszyński czy ks. Franciszek Płonka, kapłan, którego życie pochodzi z samego serca Ewangelii.

Zwracając się do zmarłego, mówił: - Księże Franciszku, całym swoim życiem, całą swoją istotą broniłeś ludzkiego życia od poczęcia aż do naturalnej śmierci, teraz twoje życie jest w rękach Pana życia i śmierci, który przyjmuje cię do siebie już na zawsze.

  Podczas uroczystości pogrzebowych śp. ks. Franciszka Płonki na os. Karpackim.
Urszula Rogólska /Foto Gość

Na koniec liturgii głos zabrała Krystyna Jonkisz, która razem z ks. Płonką tworzyła duszpasterstwo rodzin w diecezji.

- Dziękuję Bogu za to, że postawił cię na mojej drodze życia. Przepracowaliśmy razem kilkanaście lat w diecezjalnym duszpasterstwie rodzin. Kierowałeś nim, byłeś wsparciem i duchowym przewodnikiem dla wielu doradczyń rodzinnych w parafiach naszej diecezji. Współorganizowałeś poradnictwo rodzinne, brałeś udział w wielu spotkaniach i rozmowach, wspólnych wyjazdach rekolekcyjnych, informacyjnych; budowałeś wspólnotę doradczyń i doradców rodzinnych diecezji bielsko-żywieckiej. Przyczyniłeś się do powstania diecezjalnego Studium Teologii Rodziny. Dbałeś o zapraszanie najlepszych wykładowców z Krakowa, Opola, Lublina i innych miast. Współorganizowałeś i brałeś udział w misyjnym wyjeździe do Mołdawii, aby wesprzeć polskich misjonarzy pracujących tam nad odbudową katolickich rodzin. Kilkudniowy wyjazd do Kiszyniowa zaowocował zorganizowaniem wielodniowego studium dla Mołdawian w Bielsku-Białej. Wielu mieszkańców os. Karpackiego przyjęło wtedy do swych mieszkań przybyłych tu gości. Pamiętam nasze wspólne wyjazdy do środowisk polonijnych w Wiedniu, a także wyjazdy do Radia Maryja. Zawsze był do dyspozycji ludzi potrzebujących pomocy, zwłaszcza rodzin w kryzysie - mówiła K. Jonkisz, a zwracając się do zmarłego, dodała: - Przeszedłeś przez życie, dobrze czyniąc. Niech dobry Bóg obdarzy cię radością życia wiecznego.

Głos zabrała także przedstawicielka parafii na os. Karpackim: - Dziękujemy ci za świadectwo twojego życia, za sprawowane sakramenty, za głoszone homilie, nauki i rekolekcje; adorację Najświętszego Sakramentu, modlitwę wstawienniczą, modlitwę z nami i za nas; za rozmowy indywidualne, za Chrystusa, którego osiedlowymi ulicami niosłeś potrzebującym, za uśmiech na widok dzieci obecnych w kościele, za twoje artystyczne występy na festynach, za niezliczone godziny w konfesjonale, za wspieranie rodzin i obronę każdego życia, a nade wszystko za Eucharystię, którą żyłeś każdego dnia.  Wyrażamy naszą wdzięczność za głoszoną nam Chrystusową naukę, prowadzenie katechezy dorosłych i Grupy Modlitewnej św. Ojca Pio. Dziękujemy za twoją postawę pokornego i wiernego ucznia Jezusa. Nie zapomnimy widoku ciebie modlącego się po Mszy św.  oraz ciebie zanurzonego w relacji z Bogiem w kaplicy adoracji. W imieniu także wszystkich tych, którym pomogłeś modlitwą, rozmową, radą, posługą prezbitera i ofiarowanym czasem - Bóg zapłać, księże Franciszku.

Na zakończenie ks. proboszcz Piotr Borgosz dziękował wszystkich obecnym za udział we wspólnej modlitwie, w tym kapłanom, pocztom sztandarowym, scholi i Rycerzom św. Jana Pawła II, którzy podjęli asystę honorową przy trumnie.

Pogrzeb ks. Franciszka odbędzie się dziś w piątek  4 sierpnia o 15.00 w kościele Wszystkich Świętych w Zarzeczu koło Żywca.  Mszy św. przewodniczyć będzie biskup Roman Pindel.