W publikacji „Społeczna budowa kościoła w Ciścu” znalazło się wiele szczegółowych informacji na temat pamiętnej niedzieli 5 listopada 1972 roku, kiedy ks. Nowobilski, wówczas wikary w Milówce organizujący duszpasterstwo na terenie Ciśca, po porannej polowej Mszy św., odprawionej na placu przyszłej budowy, powiedział krótko, żeby się nie rozchodzić, bo zaraz rozpocznie się budowa kościoła.

– Jak było możliwe, że znamy tyle szczegółów? Przede wszystkim sami uczestnicy niezwykle dokładnie zapamiętali to, co działo się tamtego dnia. Niesłychanie ciekawe są też wydarzenia, które miały miejsce po 5 listopada – podkreśla autor książki.

W ciągu jednej doby stanęły bowiem mury i więźba dachu. Potem trwały prace wykończeniowe, wykonywanie chóru, posadzki, szklenie okien, budowa chóru i dobudowa półokrągłego prezbiterium. Komunistyczne władze na różne sposoby próbowały zatrzymać budowę jeszcze w niedzielę, zastraszały i groziły, odcinały prąd. Również w kolejnych dniach nie rezygnowały z prób zatrzymania tego dzieła i domagały się rozbiórki. Z dokumentów wynika, że 6 listopada w Krakowie władze powołały specjalny zespół, który debatował, jak rozwiązać problem w Ciścu. Jeden z pomysłów przewidywał zaangażowanie lokalnych autorytetów do rozbijania więzi tamtejszego środowiska. Jest też raport, że te starania niewiele dały.