Ksiądz kan. Stanisław Maślanka zmarł 15 grudnia w 70. roku życia i w 46. roku kapłaństwa w Diecezjalnym Domu Duszpasterskim św. Józefa w Andrychowie, gdzie chciał zamieszkać po zwolnieniu z obowiązków proboszcza parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Jachówce i przejściu na emeryturę.

Uroczystości pogrzebowe 18 grudnia zgromadziły w kościele Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Bielsku-Białej Lipniku duszpasterzy i wiernych z jego rodzinnej parafii oraz z wielu miejsc, w których posługiwał. Mszy św. pogrzebowej przewodniczył bp Jan Szkodoń, reprezentujący metropolitę krakowskiego abp. Marka Jędraszewskiego, zaś kazanie wygłosił ks. Jan Nowak, kolega rocznikowy zmarłego duszpasterza.

  Bp Jan Szkodoń przewodniczył uroczystości pogrzebowej śp. ks. kan. Stanisława Maślanki w Bielsku-Białej Lipniku.
Urszula Rogólska /Foto Gość

Do uczestników pogrzebu list skierował abp Jędraszewski. Odczytał go bp Szkodoń. Arcybiskup przypomniał, że ks. kan. Maślanka pracował jako wikariusz w parafiach archidiecezji krakowskiej: w Kasince Małej, w Dąbrowie Narodowej i w Żywcu-Sporyszu. Był referentem duszpasterstwa młodzieży rejonu beskidzkiego, a także proboszczem w Witkowicach, Białce Tatrzańskiej, Stryszawie i Jachówce. Pełnił także obowiązki wicedziekana i dziekana dekanatu Białka Tatrzańska i był ojcem duchownym kapłanów dekanatu Sułkowice.

Łącząc się duchowo z uczestnikami pogrzebu, abp Jędraszewski przypomniał także, że w Liście na Wielki Czwartek w 2005 roku, napisanym z Polikliniki Gemelli w Rzymie kilkanaście dni przed śmiercią św. Jan Paweł II pisał, że kapłan w swoim życiu ma uczynić z siebie dar, oddając siebie do dyspozycji wspólnoty, służąc każdemu, kto jest w potrzebie. "Dziękuję w imieniu Kościoła krakowskiego za wszelki trud, za wszystko, czego dokonał ks. kan. Stanisław przez swoje kapłańskie życie w naszej archidiecezji" - zapewnił abp Jędraszewski.

Zwracając uwagę, że ostatnie pożegnanie ks. Stanisława przypada przed świętami Bożego Narodzenia, bp Szkodoń dodał: - Śmierć to również nowe narodzenie w Bogu i dla Boga. Ta Msza św. jest dziękczynieniem za kapłańskie życie, za służbę Bogu i ludziom.

  Msza św. w intencji śp. ks. kan. Stanisława Maślanki w Bielsku-Białej Lipniku.
Urszula Rogólska /Foto Gość

Rozpoczynając kazanie, po Ewangelii wyśpiewanej przed diakona Mikołaja Krzyżowskiego, organistę krakowskiego seminarium, ks. Jan Nowak zauważył, że także ks. Stanisław pełnił tę funkcję w seminarium przez wiele lat. Zwrócił również uwagę, że tego samego dnia, kiedy Lipnik żegnał ks. Stanisława, Częstochowa żegnała zmarłego abp. Stanisława Nowaka, który przygotowywał do kapłaństwa księży wyświęconych w 1975 r w ostatnich latach ich formacji seminaryjnej w Krakowie oraz był ojcem duchownym kleryków.

- On właśnie podkreślał wielkość kapłaństwa, że Jezus nas potrzebuje, mimo że ludzie mogą nas czasem nie potrzebować. Nasz Stanisław wszedł w ofiarne kapłańskie życie krzyża, o czym mówił nam na rekolekcjach ojciec duchowny. Wszedł w duchowość ofiarniczą, duchowość eucharystyczną, a włączył w nie swoje niedomagania także fizyczne - mówił ks. Nowak, który zaznaczył, że choć w swoim kapłańskim życiu ks. Maślanka spełniał różne funkcje, najważniejsze dla niego było życie duchowe i duszpasterskie. - Jeśli nie było tak jak trzeba - bolał nad tym, a z owoców się cieszył.

  Msza św. w intencji śp. ks. kan. Stanisława Maślanki w Bielsku-Białej Lipniku.
Urszula Rogólska /Foto Gość

Ks. Nowak mocno podkreślił, że dla ks. Stanisława życie sakramentalne było najistotniejsze: - Bo kapłan tak się utożsamia z Jezusem, że gotowy jest oddać życie jak Jezus, by obronić to życie Boże. Wszystko zrobi, by dać Jezusa, który jest prawdziwym pokarmem na życie wieczne. Ten pogrzeb to wielka wdzięczność Bogu za kapłana Stanisława, który dawał życie - to życie, bez którego niemożliwe jest niebo.

Miłość do Eucharystii i posługi w konfesjonale, pragnienie prowadzenia ludzi do spotkania z żywym Bogiem - wyznaczały tor jego kapłańskiego życia. Ks. Nowak wspominał, że w ostatnich dniach życia ks. Stanisław wyznał mu, jak wielką radością jest dla niego jednanie ludzi z Bogiem. Cieszył się, że może spowiadać i że penitenci proszą go, by był ich kierownikiem duchowym.

Ks. Jan wspominał także zmarłą w marcu mamę ks. Stanisława panią Adelajdę, która wiele lat przebywała z nim na plebaniach, a którą on z oddaniem opiekował się, kiedy jej sił zabrakło. Mówił także o jego wielkiej miłości do Matki Najświętszej.

Jako proboszcz w Jachówce zatroszczył się o przygotowanie izby pamięci sługi Bożej Rozalii Celakówny, pochodzącej z tej parafii wielkiej apostołki Intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa. Zależało mu na ukazaniu świętości jednej z parafianek.

Ciąg dalszy na następnej stronie.

Wielką czcią otaczał także bł. ks. Władysława Bukowińskiego (ks. Jan Nowak był postulatorem jego procesu beatyfikacyjnego), którego relikwie zawsze mu towarzyszyły w pracy kancelaryjnej.

- Matka Boża i święci pomagali ks. Stanisławowi przyjąć trud życia. Wypełniły się w nim słowa: "Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię". Jak i słowa św. Pawła: "Jeżeli Bóg z nami, któż przeciwko nam? On, który nawet własnego Syna nie oszczędził, ale Go za nas wszystkich wydał, jakże miałby wraz z Nim i wszystkiego nam nie darować? Któż nas może odłączyć od miłości Chrystusowej? Utrapienie, ucisk czy prześladowanie? Ale we wszystkim tym odnosimy pełne zwycięstwo dzięki Temu, który nas umiłował". Odniósł pełne zwycięstwo sługa wierny aż do śmierci - dodał ks. Jan.

  Lipnik pożegnał pochodzącego z tej parafii śp. ks. kan. Stansława Maślankę.
Urszula Rogólska /Foto Gość

Na zakończenie uroczystości za obecność dziękował wszystkim ks. Jerzy Wojciechowski, proboszcz lipnickiej parafii: - Kiedy Stasiu przyjeżdżał - teraz już jako emeryt - promieniał swobodą, radością. Mówił, że już ma sobą te wszystkie sprawy organizacyjne i teraz może się bardziej poświęcić sprawom duchowym - wspominał i szczególnie dziękował ks. Janowi Figurze, proboszczowi parafii św. Stanisława w Andrychowie, na terenie której znajduje się Dom Duszpasterski św. Józefa. - Ks. Stanisław podkreślał, że jako emeryt znalazł właściwe miejsce, gdzie będzie mógł jeszcze realizować się jako kapłan.

Wspomnieniami dzielił się także ks. Figura. Za posługę w Andrychowie dziękował zmarłemu w imieniu księży, diakona, sióstr zakonnych, całej wspólnoty parafialnej za tych kilka miesięcy, które było im dane razem przeżyć.

Ks. Maślanka bardzo chciał zamieszkać w Andrychowie. - Zostawił nam piękne świadectwo kapłana będącego na emeryturze. Kiedy mówi się, że w tym okresie życia nic już nie muszę, on miał zasadę: ale pozwólcie mi jeszcze wiele zrobić. I chciał jeszcze dużo pracować - wspominał ks. Figura. - Chętnie szedł do konfesjonału i gorliwie spowiadał. Jeśli nie był przy ołtarzu, był w konfesjonale. Szybko sobie zaskarbił życzliwość parafian i kiedy jeden z kręgów Domowego Kościoła zwrócił się do niego z zaproszeniem, aby wziął udział w ich spotkaniu, on został już z nimi jako duszpasterz. Mówił później, że to doświadczenie spotkań z nimi przydaje mu się w konfesjonale.

W tej grupie spotkał osoby, które go poprosiły o kierownictwo duchowe.

- Zapamiętamy go także jako człowieka niesłychanie gościnnego, życzliwego, pokornego. Nie opuścił żadnego spotkania kapłańskiego; chciał uczestniczyć w życiu całej parafii.

Ks. Stanisław zaprosił andrychowskich duszpasterzy w podróż do swoich byłych parafii, w gościnę do Białki Tatrzańskiej. Miał plany, marzenia o wyjazdach, zwiedzaniu, wszędzie chciał zabrać tych, którzy przyjęli go z otwartością w Andrychowie.

- Parę godzin przed śmiercią przyniosłem mu Komunię Świętą. Przyjął ją z wielką wiarą i oddaniem, więc teraz mu życzę, by ten Chrystus, którego tak kochał, ten Chrystus Zmartwychwstały, otworzył mu podwoje nieba. I myślę, że my, pamiętając o nim w modlitwie, zaskarbimy sobie jego orędownictwo w niebie - dodał ks. Figura.

Po Mszy św. odprowadzono trumnę z ciałem ks. Stanisława Maślanki na lipnicki cmentarz parafialny, gdzie spoczął w grobie rodzinnym.