Wśród tegorocznych pielgrzymów 408. Pieszej Pielgrzymki Żywieckiej na Jasną Górę, przebiegającej od 23 do 29 sierpnia pod hasłem "Spotkałeś?" byli tacy, którzy doszli do celu już kilkadziesiąt razy, ale było i bardzo wielu pierwszaków. Niektórzy z różnych względów zamieniają pieszą trasę "młodzieżową", na krótszą, "myszkowską".

Naszą relację i galerię zdjęć z dnia rozpoczęcia pielgrzymki, znajdziecie tutaj: Żywiec idzie na Jasną Górę! Kierunek: spotkanie w konfesjonale.

A z powitania pielgrzymów i Mszy św. na Jasnej Górze tutaj: Pielgrzymi z Żywca przynieśli swoje stągwie z wodą na Jasną Górę.

- Dwa lata temu szłam po raz pierwszy z Żywca. Pamiętam dokładnie każdy dzień, bo nogi miałam takie spuchnięte - opowiada Anna Zoń z Czernichowa. - W tym roku znowu bardzo chciałam iść, ale pamiętając o tamtym pielgrzymowaniu, wyruszyłam z Myszkowa. Szło mi się bardzo dobrze - każdemu polecam! Jestem urzeczona sanktuariami maryjnymi, jakie odwiedziliśmy po drodze, zwłaszcza Leśniowem. Tam po prostu trzeba trafić! Szłam do Matki Bożej, bo mam za co dziękować…

- Jest i za co przepraszać - dodaje wędrująca obok Anny Wanda Piela z Międzybrodzia Żywieckiego. - Przepraszaliśmy za to, coś dzieje - za obrazę wizerunku Matki Bożej. Dobrze było wyruszyć w pielgrzymce, żeby pokazać odwagę; żeby zobaczyć, że wcale nas nie jest tak mało; że hasło "Bóg, Honor, Ojczyzna", jest jeszcze mottem życia dla wielu w codziennym postępowaniu.

  Mali i duzi na Jasnej Górze po tygodniowej wędrówce do Mamy, wśród duszpasterzy.
Urszula Rogólska /Foto Gość

Po raz pierwszy na 170-kilometrową wędrówkę wybrała się Weronika Jelonek z Żywca. - Wiele lat temu chciałam już iść na pielgrzymkę, ale jakoś się nie udawało. W tym roku wyciągnął mnie tu mój chłopak. Czułam się naprawdę wspaniale, bardzo bezpiecznie i to już od pierwszego dnia, od 23 sierpnia.

- Dla mnie ta pielgrzymka to było niebo na ziemi! - nie ma wątpliwości Krzysztof Rodak, także z Żywca, chłopak Weroniki, który z Pieszą Pielgrzymką Żywiecką szedł na Jasną Górę po raz dziewiąty. - Bardzo serdeczna atmosfera, każdy każdemu pomagał, każdy mógł liczyć na wsparcie innych.

- Chociaż nie wszyscy się znamy, mogliśmy mieć do siebie wzajemnie zaufanie - podkreśla Weronika i ma już plan na to jak spędzić te siedem dni sierpnia przyszłego roku: - Pójdę drugi raz!

Oboje mówią o tym, jak są poruszeni głównym tematem pielgrzymki: sakramentem pokuty i pojednania: - Poruszaliśmy ten temat w różnych aspektach. Nasi księża, kierownicy duchowi, oswoili nas z nim bardzo szczegółowo na konferencjach i w homiliach - dodają młodzi.

Iza Molenda z żywieckiej parafii konkatedralnej ma zaledwie 14 lat, a na Jasną Górę pielgrzymowała już po raz… piętnasty! - Mam to prawie od poczęcia - uśmiecha się. - Nie wyobrażam sobie, żeby mnie tu nie było. Zwłaszcza, że przed dwoma laty po raz pierwszy poszła też mój koleżanka. Jest bardzo fajna atmosfera, mili ludzie, z którymi codziennie się rozmawia, modli i śpiewa. To, co było wyjątkowe w czasie tej pielgrzymki, a co bardzo wyraźnie zauważyłam, to to, że dużo więcej osób niż zazwyczaj podchodziło do konfesjonału. Bo tak naprawdę, to przecież bez spowiedzi nie ma życia…

  Monika i Hubert Gachowie weszli na Jasną Górę w swoich strojach regionalnych.
Urszula Rogólska /Foto Gość

W stroju góralskim na Jasną Górę przyjechała Monika Gach. Jej mąż, Hubert szedł pieszo - po raz ósmy.

- Nie bardzo mi się chciało wyruszać tu dziś rano, ale jednak coś w sercu mówiło, że trzeba się wybrać - opowiada Monika. - Mąż zainwestował w nasze stroje regionalne. Sam go dziś, na ostatni dzień pielgrzymki założył, więc spełniłam jego prośbę, zmobilizowałam się i przyjechałam. Przez ten tydzień śledziłam pielgrzymkowe relacje na facebooku. Najbardziej żałuję, że nie dostałam urlopu i nie mogłam wyruszyć pieszo. Wcześniej byłam dwukrotnie na pielgrzymce. To jest bardzo dobry reset od wszystkich innych spraw i problemów…

- Było ciężko, ale warto. W czasie pielgrzymki można odkryć w sobie różne rzeczy, poznać wielu przyjaciół, znajomych. Polecam każdemu - mówi Hubert Gach. - W drodze przełamałem się w wielu różnych bólach, cierpieniach i dolegliwościach. Bo to można przełamać i iść radośnie, z wiarą i miłością. Szybko się okazuje, że trudności fizyczne wcale nie przeszkadzają!

Trzeci raz pielgrzymował Bogdan Szeląg z Pietrzykowic. - Lepiej niż na pielgrzymce nie da się spędzić wolnego czasu - mówi. - Dostajesz tyle łask, nie ma niewysłuchanej! Co chciałem - dostałem, a wierzę, że jeszcze więcej dostanę… Nosiłem uzdrowienie mojego małżeństwa i dużo innych pomniejszych intencji. Najważniejsze dla mnie były pierwszy i ostatni, dzisiejszy dzień - te emocje, że się doszło! Wiele zapamiętam też z codziennych konferencji. Szczegółowo zostały omówione wszystkie warunki dobrej spowiedzi. Utkwiło mi szczególnie w pamięci zadośćuczynienie. Pokuta zadana w konfesjonale przez księdza, to nie wszystko. Ważny jest jeszcze ten akt miłości wobec Pana Boga i ludzi po wyspowiadaniu się…