"Sługa Niepokalanej" - to temat tegorocznej pracy formacyjnej Ruchu Światło-Życie, przypominający postać zmarłego przed 30 laty sługi Bożego ks. Franciszka Blachnickiego, założyciela Oazy.

Odwołań do tematu nie zabrakło także podczas Dnia Wspólnoty, który 10 lipca zgromadził w bielskim kościele św. Pawła na Osiedlu Polskich Skrzydeł uczestników pierwszego turnusu wakacyjnych oaz diecezji bielsko-żywieckiej. Przyjechali młodzi, którzy przeżywali swoje rekolekcje w Zarzeczu - z moderatorem ks. Kamilem Skoczylasem, w Zagórniku - z ks. Kamilem Kuchejdą, w Czernichowie - z ks. Piotrem Hutnickim, w Radoczy - z ks. Grzegorzem Pasternakiem i w Łodygowicach - z ks. Ryszardem Piętką, diecezjalnym moderatorem Ruchu Światło-Życie.

Każdemu z piętnastu rekolekcyjnych dni towarzyszy jedna z tajemnic różańcowych. Dzień Wspólnoty ma miejsce dniu, w którym grupy rozważają tajemnicę Zesłania Ducha Świętego.

Spotkanie rozpoczęła Godzina Jedności i Świadectw. Każda z grup krótko przedstawiała symbolikę charakteryzującego ją znaku, wykonanego przez oazowiczów, prezentowała piosenkę, która danej wspólnocie była szczególnie bliska, a jedna z osób mówiła świadectwo swojego przeżycia rekolekcji.

  W Radoczy młodzi przeżywali swoje rekolekcje z ks. Grzegorzem Pasternakiem
Urszula Rogólska /Foto Gość

Maciej Droździk z Kobiernic, który swoje rekolekcje przeżywał w Radoczy, mówił m.in.: - Zawsze byłem osoba, która chodziła do kościoła, przeżywała Eucharystię. Jestem w służbie liturgicznej, zawsze wyznawałem Jezusa jako mojego Zbawiciela i Mesjasza. Na tych rekolekcjach coś się zmieniło. Zrozumiałem, że Bóg, to nie jest "Gościu", który siedzi na górze i się nami nie interesuje. Bóg jest przy mnie, ze mną i we mnie. To zrozumiałem, kiedy oficjalnie, w zwartym dniu przyjąłem Jezusa jako Pana i Zbawiciela.

Maciek podkreślał, że na rekolekcjach doświadczył, że jest ukochanym synem Boga - mimo wad i słabości. - Bóg kocha mnie niezmiennie, cały czas - mówił w Bielsku-Białej. - Takim ważnym dla mnie dniem był dzień spowiedzi, która właściwie była moją rozmową z księdzem. Poszedłem porozmawiać o tym, że martwię się o przyszłość, jak to będzie. Ksiądz mi powiedział, żebym się nie martwił, bo Bóg przygotował dla mnie buty, które są idealne na moje nogi. Wiem, że nie wymaga ode mnie niczego niemożliwego i wiem, że będzie dobrze.

  Ks Ryszard Piętka przewodniczył Mszy św. w kościele św. Pawła w Bielsku-Białej
Urszula Rogólska /Foto Gość

Po prezentacji wszystkich grup, rozpoczęła się Msza św., koncelebrowana przez moderatorów oaz i gości - ks. prałata Marcina Aleksego - pierwszego diecezjalnego duszpasterza Ruchu Światło-Życie, który wygłosił kazanie - i goszczącego wśród oazowiczów ks. Mariusza Chwedczuka.

Rozpoczynając kazanie, ks. Marcin Aleksy mówił: -  W tym roku ks. Ryszard poprosił mnie o to, żebym coś powiedział nie dlatego, że jestem jakimś wyjątkowym kaznodzieją czy oratorem, ale dlatego, żeby podzielić się świadectwem mojego spotkania ze sługa Bożym, ojcem Franciszkiem Blachnickim.

Ks. Marcin wspominał rok 1970, kiedy to grupa jego przyjaciół ze wspólnoty ministranckiej pojechała na rekolekcje. - Wtedy jeszcze zupełnie nie słyszało się o oazach. Kiedy wrócili, byli tak pełni entuzjazmu, zapału, dzielili się tym. Zafascynowało mnie to. Wyobrażałem sobie, że ktoś, kto wymyślił taki sposób przeżywania wakacji z Panem Bogiem, to jest ktoś na miarę tamtych czasów. To był początek lat 70. XX wieku. W Kościele rozwijał się ruch tzw. księży-robotników, którzy szli do zakładów pracy, integrowali się z robotnikami; rozwijało się duszpasterstwo młodzieżowe, powstawały pierwsze piosenki religijne. To właśnie w takich czasach się to działo.

  Grupy w procesji z darami podczas Eucharystii
Urszula Rogólska /Foto Gość

Ks. Marcin mówił, że wyobrażał sobie pomysłodawcę oaz jako młodego, przystojnego, długowłosego człowieka, który z pewnością gra na gitarze i pięknie śpiewa. W roku 1973 po raz pierwszy pojechał na wakacyjne rekolekcje oazowe. I to od razu na dwa turnusy, bo tak go zachwycił ten czas. - Na tym drugim turnusie, który odbywał się w Dursztynie, wyruszyliśmy w Drogę Krzyżową w terenie - wspominał ks. Aleksy. - W pewnym momencie od człowieka do człowieka poszła wiadomość: "Ksiądz Blachnicki przyjechał!". Byłem niezwykle ciekawy tej postaci. Ale kiedy go zobaczyłem, moje wyobrażenie prysło. Zamiast młodego, przystojnego człowieka, zobaczyłem suchego, kościstego kapłana, na dodatek łysego. Nie tak go sobie wyobrażałem…

Moderator opowiadał o przeżywanym na tej oazie Dniu Wspólnoty w Krościenku. Nie był wstanie wysłuchać słowa głoszonego przez ks. Blachnickiego: - Zasnąłem przy trzecim zdaniu. Tego się nie dało słuchać. Głos monotonny, język szalenie trudny, teologiczny - dla mnie, 16-letniego chłopaka to było nie do zaakceptowania. Zupełnie  do mnie nie trafiał - wyznał ks. Marcin.

Było jednak coś, co ks. Marcin Aleksy zauważył wówczas od razu - zobaczył kapłana z pasją, który przeżywa to, co mówi, którego celem życia jest budować żywy Kościół.

- Ruch Światło-Życie jest niewątpliwie dziełem Bożym. To nie jest pomysł ks. Blachnickiego i nie jest to pomysł żadnego człowieka. To jest dar Ducha Świętego dla Kościoła - zaznaczył ks. moderator. - Człowiek może pociągnąć za sobą tłumy swoją osobowością, wyglądem, porywającym przekazem. Człowiek tak. Ale takie dzieła z reguły szybko upadają. A skoro ten ruch powołał do istnienia taki, a nie inny człowiek, to jest to dla mnie dowód, że jest to dzieło samego Pana Boga.

Kiedy nastał stan wojenny, ks. Blachnicki musiał pozostać zagranicą. Jednak co roku na kongregację Ruchu, przysyłał swój referat - na piśmie i na taśmie magnetofonowej. Zmarł nagle 27 lutego 1987 r. Jego referat dotarł do uczestników kongregacji tuż przed dniem jego śmierci. - Kiedy nazajutrz uczestnicy kongregacji słuchali tej konferencji, mieli świadomość, że to jest głos zza grobu, to jego testament, coś niezwykle ważnego co nam, żyjącym, pozostawił. Referat nosił tytuł "Liturgia w świetle tajemnicy Chrystusa Sługi" - dodał ks. Aleksy i jak wyjaśniał oazowiczom, celebrowanie liturgii, w pełni zgodne z przepisami liturgicznymi, bez udziwnień, własnych dodatków - to najważniejsze, ostatnie przesłanie pozostawione przez ks. Franciszka Blachnickiego, któremu ruch jest ściśle wierny.

Po Mszy św. oazowicze spotkali się na Agapie - wspólnotowym poczęstunku, a Dzień Wspólnoty zakończyła Godzina Odpowiedzialności i Misji podczas której każdy mógł podjąć dzieło Krucjaty Wyzwolenia Człowieka - dobrowolnej abstynencji od używek.

  Młodzi uczestnicy wakacyjnych oaz z całej diecezji spotkali się w Bielsku-Białej
Urszula Rogólska /Foto Gość

- Dzień Wspólnoty przeżywamy w wyjątkowym roku - 30-lecia odejścia do Pana czcigodnego sługi Bożego ks. Franciszka Blachnickiego, na którego beatyfikację z niecierpliwością czekamy, jak i w roku, w który wciąż świętujemy 25-lecie Ruchu Światło-Życie w naszej diecezji - mówi ks. Ryszard Piętka. - Widzę, że ruch ten wciąż jest dla młodych radością i wielkim odkryciem, ważny spotkaniem zarówno z Bogiem, jak i wspólnotą. To jest największa wartość oazy wakacyjnej. Z jednej strony możemy budować swoją wiarę, a z drugiej to autentyczna, szczera wspólnota, która nieraz potem trwa i owocuje przez długie lata. Co roku, te same treści, ale ciągle na nowo, odkrywają nowe roczniki i dlatego też każda oaza wakacyjna jest inna i wyjątkowa..

- Ten czas był mi potrzebny, żeby zregenerować siły - po to, żeby iść dalej z Jezusem - mówi Maciej Droździk. - Łatwiej mówić o Jezusie i iść za nim we wspólnocie, trudniej, kiedy idzie się między ludzi, którzy niekoniecznie wierzą. I dlatego potrzebowałem wsparcia Jezusa, jakie dały mi rekolekcje.

Swoje rekolekcje w Łodygowicach przeżywał Bartłomiej Sabiniok ze Strumienia:- To taki czas, kiedy dzięki Jezusowi bardzo się do siebie zbliżyliśmy i wierzymy, że nasze relacje przetrwają bardzo długi czas. W pamięci utkwiło mi wiele słów, kazań ks. Ryszard Piętki, ale szczególnie czas prowadzonej przez niego codziennie Szkoły Modlitwy. Ksiądz nam mówił, jak ubogacić naszą modlitwę - to też mi bardzo dużo dało.

O swoich przeżyciach opowiadają także: Faustyna Wójcik, Dorota Handzlik i Patrycja Nowak ze Starego Bielska oraz Michalina Tetla z Zebrzydowic i chłopcy: Janek Banat i Mateusz Gąsiorek z Czańca oraz Olek Krupik z Andrychowa-Osiedla:

- Tego czasu nie można porównać do kolonii. Na rekolekcjach można więcej przeżyć - sama świadomość tego, że tak mocno budowaliśmy relację z Panem Bogiem i sobą nawzajem. W tej wspólnocie z każdym się dogadasz, każdy jest otwarty na drugiego. Czujemy, że tak działa Pan Bóg.

Kolejny wakacyjny Dzień Wspólnoty - dla młodych przeżywających oazę na drugim turnusie - odbędzie się w bielskim kościele św. Pawła - w piątek, 28 lipca.