Popatrzyli na ślubną obrączkę mamy i jej ulubione złote kolczyki. Wiedzieli, gdzie powinny się znaleźć. W liście, który ks. Krzysztof Bojan i jego dwie siostry Danuta i Alina zostawili paulinom na Jasnej Górze, napisali, że to ich wotum dla Matki Najświętszej za błogosławioną śmierć mamy Józefy.

My egoiści

– Czy można się przygotować na śmierć najbliższej osoby…? Jestem przekonany, że po to Pan Bóg dał mi minione dwadzieścia lat… – mówi ks. Krzysztof Bojan, wikary w parafii św. Maksymiliana w Bielsku-Białej, diecezjalny duszpasterz osób niewidomych i par niesakramentalnych. Rok 1996. Pierwszy zawał mamy. Lekarze informują, że mama może umrzeć w każdej chwili”. Ale to nie był ten czas. Mama wróciła do domu. Jakiś czas później oboje pojechali do Krynicy-Zdroju. Jednego dnia miejscowy ksiądz poprosił ks. Krzysztofa, żeby zastąpił go w konfesjonale, ponieważ jego brat miał wypadek. Wybuch pieca. – Kiedy wrócił, zapytałem, jak się brat czuje. Spojrzał na mnie i powiedział z wielkim spokojem: „Jemu już jest dobrze” – relacjonuje ks. Bojan. – Zastanawiałem się nad tym jego spokojem i doszedłem do wniosku, że my o śmierci myślimy trochę egoistycznie. Chcielibyśmy, by nasi bliscy żyli ze względu na nas, żeby nam było dobrze… Od tej chwili zacząłem patrzeć na relację z mamą pod tym kątem.