Alina Świeży-Sobel: Jaki był ten rok? Jak Ksiądz Biskup będzie wspominał pierwszy rok swojego pasterzowania? 


Bp Roman Pindel: Przypomina mi się pierwszy rok bycia asystentem na uczelni, pierwszy rok bycia ojcem duchownym czy rektorowania w seminarium. Nie jest łatwo, gdy się ma podjąć taką posługę, od której zależy los młodego człowieka, zwłaszcza że zbliża się czas jego kapłańskich święceń. Tym bardziej trudno przychodzi przejąć tak potężny organizm, jakim jest diecezja, jej instytucje, parafie, kapłani, zakony i zgromadzenia oraz wierni. Wiadomą jest rzeczą, że nie dotrę do wszystkiego, nie dopatrzę wszystkich spraw od razu. Muszę znaleźć ludzi i zaufać tym, którzy w moim imieniu będą na przykład pracować na rzecz rodzin, i to rodzin w różnym stanie, nie wyłączając młodych ludzi, którzy chcą zawrzeć małżeństwo. To, co zapamiętam, to na pewno trud, ale też ogromna życzliwość wielu osób, w tym kapłanów gotowych podjąć trudne sprawy. Nieraz byłem zdumiony ogromnym kredytem zaufania i cierpliwością. Wielu czekało długo, a niektórzy jeszcze nie otrzymali odpowiedzi albo decyzji. Dla ich podjęcia potrzebuję gruntowniejszego rozeznania wszystkich wymiarów spraw...