Drukuj
Kiedy zapłatą jest uśmiech
Dobroczynność. – „Najcieplejsze skarpetki, jakie miałem, dostałem od pani Kazi!” – usłyszałyśmy kiedyś od jednego chłopca – opowiada Jadwiga Głąbek. – Kazia Guździk była już bardzo schorowana. Choroba zniekształciła jej ręce, a ona dalej szyła sukieneczki ze skrawków materiałów i robiła na drutach szaliki i skarpetki.
– Tu człowiek czuje się młodszy! – mówią mieszkanki Starego Bielska z parafialnego zespołu charytatywnego. Na zdjęciu z dziećmi, które przyszły im pomóc w zorganizowaniu spotkania dla najmłodszych
Urszula Rogólska /FOTO goŚĆ
Nieraz przyprowadzałyśmy do Kazi dzieci z tych rodzin, w których się nie przelewało – wspomina Jadwiga Głąbek. – Brała miarę. Potem Zosia Sagan kroiła materiał, a Kazia cierpliwie siedziała przy maszynie do szycia i tworzyła te cuda. Zastanawiałyśmy się, jak jeszcze możemy pomóc. Ktoś wiedział, jak zrobić syrop z mniszka lekarskiego. Robiłyśmy go mnóstwo i rozdawałyśmy mamom, żeby dzieci nie chorowały.
Dostępna jest część treści. Chcesz więcej?
Zaloguj się i rozpocznij subskrypcję.
Kup wydanie papierowe lub najnowsze e-wydanie.