Ksiądz Marcin Wróbel, diecezjalny moderator Apostolstwa Dobrej Śmierci, do którego należy wielu podejmujących Nowennę Pompejańską, dziękował za wspólną modlitwę misjonarzom: ks. Grzegorzowi Górnikowi MSF – obecnie dyrektorowi krajowemu ADŚ w Polsce, pochodzącym z Rudzicy braciom: ks. Antoniemu Wawrzeczce MSF, ks. Ludwikowi Wawrzeczce MSF – misjonarzom z Madagaskaru, a także ks. Konradowi Capucie z Żywca-Zabłocia, od 31 lat pracującemu na misjach w Tanzanii, obecnie w Shirati.

Wszystkich uczestników modlitewnego skupienia: kapłanów, zelatorów i członków ADŚ, w tym także tych z Republiki Czeskiej, powitał ks. kan. Ignacy Czader, proboszcz w Pogórzu. – Witam też wszystkich darczyńców misji i współtwórców adopcji sercem dzieci z misji Shirati w Tanzanii, którzy gotowi są otoczyć modlitwą, a także pomocą materialną tych, którzy tej pomocy potrzebują – dodawał ks. Czader, zwracając się do rodziców adopcyjnych dzieci z Shirati.

Ich misyjna droga

Jak wyjaśnia diecezjalna zelatorka ADŚ Lidia Wajdzik, zaangażowanie misyjne od samego początku towarzyszy modlitwie tej wspólnoty. To była także odmawiana w intencji misjonarzy Nowenna Pompejańska. Wspierali misjonarzy pracujących m.in. na Madagaskarze, w Tanzanii, Brazylii, Kamerunie, Papui Nowej Gwinei, Ukrainie, prosząc ich m.in. o odprawianie Mszy św. gregoriańskich za zmarłych kapłanów z ADŚ, a włączając się w adopcję sercem, wspierali edukację dzieci z misyjnych parafii.

– Zawsze interesowaliśmy się problemami naszych misjonarzy. W odpowiedzi na to zainteresowanie ks. Konrad Caputa zaprosił nas przed rokiem na poświęcenie kościoła, w którego wyposażaniu też pomagaliśmy. A my, widząc, jak mocno rozwija się modlitwa ADŚ i Nowenna Pompejańska u nas, a ostatnio także w Czechach, postanowiliśmy przy tej okazji podzielić się z parafianami ks. Konrada darem tej modlitwy – wspomina pani Lidia. Tak rozpoczęło się tłumaczenie materiałów na temat ADŚ i modlitw na język suahili, a część tych folderów już trafiła do Tanzanii. Obecnie tłumaczeniem objaśnień do Nowenny Pompejańskiej zajmują się księża z Uniwersytetu Jordana w Morogoro. – Cieszymy się, że ta modlitwa rozwija się również w Afryce i staramy się pomóc, wysyłając od nas materiały oraz różańce – dodaje zelatorka.

Podczas tej wyprawy do Shirati w rozmowach z ks. Caputą pojawił się problem braku środków na naukę dzieci w parafialnej szkole, na edukację dzieci z sierocińca, a także na kształcenie młodzieży, zwłaszcza tej, która pragnie w ten sposób przygotować się do życia kapłańskiego czy zakonnego. Tak ADŚ z Podbeskidzia pokochało dzieci z Shirati, jak kilka lat wcześniej te z Madagaskaru.