Jak przypominają, za kilka miesięcy będą świętować 50. rocznicę konsekracji świątyni. To niezwykła pamiątka trudnych lat 50. ubiegłego wieku, kiedy mimo represji wobec Kościoła komunistyczne władze w drodze wyjątku zgodziły się na budowę nowej świątyni w zamian za rozbiórkę kościoła i kaplicy filialnej w zalanym wodami Jeziora Goczałkowickiego Zarzeczu. Jednak budowę zablokowano i dopiero po wielu staraniach udało się ją podjąć, rozpoczynając w 1966 roku wszystko od nowa.

Pierwszym proboszczem był ks. Stanisław Szarlej, a jego następca, ks. kan. Arkadiusz Miś, zadbał, by nowy kościół stawiać według zaleceń reformy Soboru Watykańskiego II. – Zdaniem historyków sztuki to pierwsza realizacja idei posoborowych w budownictwie sakralnym w tej części Śląska – mówił bp Rakoczy, zachęcając parafian, by jak najczęściej gromadzili się w tym wyjątkowym kościele na modlitwie i Eucharystii.

– Wielka dbałość o architektoniczną symbolikę i wyposażenie wnętrza w dzieła artystyczne z jednej strony sprawiają, że możemy mówić o zabytku sztuki nowoczesnej, a z drugiej o poważnym zobowiązaniu, by każdy kolejny element – rzeźba czy obraz był dobrany równie starannie. Tego wymaga też wprowadzenie do nowej świątyni zabytków – mówi ks. kan. Knefel. O zakorzenieniu w tradycji wiary przypominają pamiątki z Zarzecza: dwa witraże umieszczone obok ołtarza, zabytkowe stacje drogi krzyżowej czy stare świeczniki. Ważną pamiątką są także kamienie z Ziemi Świętej umieszczone w posadzce, przywiezione przez pielgrzymów. Ostatnio w kościele pojawiły się kamienne figury św. Rity i św. Antoniego. Powstaje też cykl 20 ikon „korony różańcowej”, przedstawiających tajemnice Różańca Świętego.

– Parafia i kościół powstały, bo bardzo pragnęli tego mieszkańcy, i to oni stanowią o sile wspólnoty – ocenia proboszcz, pokazując pięknie zdobioną kartę kroniki z zapisem licznego grona świeckich inicjatorów. Dzisiaj także świeccy starają się jak najlepiej służyć parafii.