Dzielne kobiety z kęckiego domu

Nieprzerwanie adoracja Jezusa

Ksiądz biskup przypomniał historię zakonu, którego początki sięgają połowy XIX w. we Francji. Do powstania wspólnoty przyczyniło się dwoje fundatorów: o. Bonawentura Heurlaut i matka Maria od św. Klary - Wiktoria Bouillevaux.

Fundatorką zakonu w Polsce jest sługa Boża matka Maria od Krzyża Morawska. 25 lipca 1866 r. wstąpiła ona do wspólnoty Franciszkanek Najświętszego Sakramentu w Troyes. Matka Maria widziała ratunek dla ojczyzny i Kościoła w Polsce w adoracji Najświętszego Sakramentu. Pierwszym miejscem nowej fundacji stało się Granowo w Wielkim Księstwie Poznańskim. Siostry przybyły tam 12 maja 1871 r. Po 18 miesiącach pobytu w Granowie siostry musiały opuścić swój pierwszy klasztor na ziemiach polskich. 24 października 1872 r. przybyły do Gniezna, zamieszkały tymczasowo w przystosowanym do tego budynku kurii kanonickiej i tu kontynuowały swoją misję.

Na skutek kulturkampfu siostry zostały znowu zmuszone do opuszczenia Gniezna i Wielkopolski. Schronienie znalazły we Lwowie. Klasztor we Lwowie był prężnym ośrodkiem kultu eucharystycznego na całą Galicję i nie tylko.

Kęcki klasztor założony został przez matkę Marię od Najświętszego Serca Jezusa (Walentynę Łempicką). 9 czerwca 1880 r. bp Albin Dunajewski udzielił pozwolenia na osiedlenie się sióstr w Kętach.

  Kęczanie i duszpasterze z dekanatu świętowali 160-lecie istnienia zakonu klarysek
Urszula Rogólska /Foto Gość 6 lutego 1910 r. bp Anatol Nowak dokonał uroczystego wystawienia Najświętszego Sakramentu. Od tego dnia trwa w Kętach nieprzerwanie adoracja Jezusa ukrytego w białej Hostii. 30 sierpnia 1913 r. w klasztorze kęckim zaprowadzona została klauzura papieska. 21 listopada 1999 r. bp T. Rakoczy ogłosił kościół sióstr lokalnym sanktuarium Wieczystej Adoracji Najświętszego Sakramentu.