Nawrócenie moralne jest konsekwencją przyjęcia i doświadczenia kerygmatu. Bez pierwszego nawrócenia, bez spotkania i przyjęcia Jezusa jako żywej osoby trudno mówić o rozwoju wiary. Kolejna kwestia: - Jak traktuję Ewangelię? Czy jest dla mnie mocą czy tylko literą? - pytał o. Koza, dodając, że "Habit nie czyni mnicha" - wypełnianie praktyk religijnych nie oznacza życia pełnią wiary w żyjącego Jezusa.

O. Koza zaznaczył także, że wiara jest darem: - Czasem słyszymy: "Mamy SIĘ zmieniać", "Zaciśnij zęby". Od naszego wysiłku wiary nam nie przybędzie, bo wiara nie jest efektem naszych wysiłków. Jest łaską, daną za darmo.

Wyzwanie i radość

- Ten rok będzie dla mnie zaproszeniem do większej więzi z Bogiem, do weryfikacji mojego życia - mówi s. Magdalena Cwajda, przełożona oświęcimskich serafitek. - Czy rzeczywiście jest to życie w pełni oddane Chrystusowi i czy jestem solą dla tego świata. To jest ogromne wyzwanie, ale i ogromna radość - bo to przypomnienie czym mamy być tutaj, na ziemi jako osoby zakonne. Dziękuję Bogu, że ojciec święty zaproponował Kościołowi przeżywanie Roku Życia Konsekrowanego. Ufam, że ten czas zaowocuje także nowymi powołaniami.

Jak dodaje s. Magdalena Cwajda, Rok Życia Konsekrowanego, to także okazja do świętowania dla wszystkich świeckich w Kościele.

- Gdyby nie było wspaniałych rodzin, nie byłoby życia konsekrowanego. To w rodzinach są źródła wszystkich powołań. Ufam, że rodziny będą tak wychowywały dzieci, żeby rodziły się w nich powołania do życia konsekrowanego. A my obiecujemy naszą modlitwę o to, żeby rodziny były święte.

- Myślę, że ten rok będzie pogłębieniem wartości życia konsekrowanego i że cały Kościół dostrzeże jego wartość; że będzie także czasem dzielenia się naszą radością z tego, że służymy jedynemu Panu i Zbawicielowi - mówi s. Tarsycja Bielicka, elżbietanka cieszyńska. - Ważne jest dla mnie, że to rok całego Kościoła - cały Kościół może cieszyć się z tego, że nie jesteśmy gatunkiem na wymarciu, że są ludzie, którzy chcą żyć ślubami ubóstwa, posłuszeństwa i czystości.

- Musi być to dla nas też czas nawrócenia i powrotu do pierwszej gorliwości, tej z dnia przyjęcia do klasztoru, żeby na nowo zachwycić się każdą czynnością, którą wykonujemy patrząc na Tego, któremu służymy - dodaje s. Rita Makówka, także z cieszyńskiej wspólnoty elżbietanek.

Na zakończenie Eucharystii bp Roman Pindel przypomniał o trzech klauzurowych zgromadzeniach w diecezji bielsko-żywieckiej - siostrach karmelitankach z Oświęcimia, klaryskach od Wieczystej Adoracji w Kętach i redemptorystkach w Bielsku-Białej.

Dodał, że w czasie najbliższego roku diecezjalna wspólnota osób konsekrowanych - w miarę możliwości - odwiedzi także w radosnym świętowaniu wszystkie trzy wspólnoty klauzurowe.

Przeczytaj komentarz TUTAJ.