Mitra,

zwana również infułą, jest liturgicznym nakryciem głowy biskupa. To rodzaj czapki, złożonej z dwóch połówek w kształcie trójkąta, połączonych materiałem. Z tylnej części mitry opadają swobodnie na kark i plecy biskupa dwie wstęgi, oznaczające człowieka, obdarowanego wyczuciem smaku i kultury religijnej, dyskrecji i powściągliwości. Rozdwojenie mitry oznacza zaś tego, który zna Stare i Nowe Przymierze. Odczytywane jest także, jako oznaka człowieka, który stoi na straży przykazań, jakie Bóg wypisał na dwóch kamiennych tablicach. Rozdwojenie mitry może także przypominać o dwóch naturach - ludzkiej i boskiej - Chrystusa, o dwóch wymiarach życia ludzkiego: cielesnym i duchowym, a także o doczesnej i wiecznej misji Kościoła, którego cząstka została powierzona biskupowi.

Mitrę biskup nosi tylko podczas czynności liturgicznych. Zakłada ją na czas procesji - na przykład wejścia i wyjścia czy też procesji z darami - podczas głoszenia kazania i udzielania błogosławieństwa.

Pastorał

Oznaką władzy pasterskiej biskupa jest pastorał. Jest pamiątką laski, jaką w czasach biblijnych posługiwali się pasterze. Przypomina też laskę, którą Mojżesz otrzymał od Boga (Wj 4,20) i używał jej, by dokonywać znaków wobec faraona (Wj 7,8-22), przy przejściu przez Morze Czerwone (Wj 14,16-17) i przy wyprowadzeniu wody ze skały (Wj 17,5-7). Pastorał biskupi jest znakiem mocy Bożej oraz władzy pasterskiej i prorockiej. Pastorał składa się z trzech części. Górna, zakrzywiona, przypomina nieco hak i oznacza troskę o powrót do owczarni Kościoła tych, którzy się oddalili. Środkowa - długa i prosta - kojarzy się z filarem i wskazuje na biskupa, jako podporę i fundament wiary w diecezji. Wreszcie sam dół, zwężający się, czasami nawet ostro zakończony, oznacza konieczność napominania a nawet karcenia grzeszników.

Biskup używa pastorału podczas sprawowania liturgii. Zawsze trzyma go w lewej ręce, by prawą móc błogosławić wiernych.

Nie przez cały czas trwania liturgii biskup używa mitry i pastorału. Wówczas, gdy nie są one potrzebne nie odkłada się ich jednak gdzieś na bok. Trzymają je specjalnie do tego wyznaczeni ministranci, zwani insygniarzami. A ponieważ powierza się im oznaki świętej władzy biskupiej, mitrę i pastorał trzymają nie gołymi rękami, ale przez welon. To oznaka czci i szacunku. W podobny sposób starożytna ikonografia ukazuje męczenników, który gałązki palm, symbolizujące ich męczeństwo, trzymają również przez welon, na znak czci dla daru Bożego, jaki został im powierzony.