30. rocznica kanonizacji św. Maksymiliana
- Muszę zostać świętym, jak największym – napisał o. Maksymilian Kolbe w swoim dzienniku duchowym w 1921 roku. Trzydzieści lat temu, w akcie kanonizacji, Kościół uroczyście ogłosił, że swoim życiem i ofiarną śmiercią w pełni zrealizował młodzieńcze postanowienie.
Dla uczczenia rocznicy wyniesienia głównego patrona diecezji bielsko-żywieckiej na ołtarze duchowni i wierni pod przewodnictwem bp. Tadeusza Rakoczego modlili się 7 października w oświęcimskim sanktuarium-kościele św. Maksymiliana. Dziękczynną Eucharystię poprzedziło nawiedzenie celi śmierci o. Kolbego w byłym KL Auschwitz, gdzie duchowni złożyli kwiaty i modlili się przez przyczynę świętego męczennika o poszanowanie praw człowieka i szacunek dla życia.
W tradycyjnym dziękczynienie za kanonizację uczestniczyli współbracia o. Maksymiliana: o. Mirosław Bartos, jego kolejny następca na urzędzie gwardiana Niepokalanowa, oraz o. Ryszard Żuber, asystent narodowy założonego przez o. Kolbego Rycerstwa Niepokalanej.
Postanowienie świętości o. Maksymilian realizował poprzez kolejne dzieła apostolskie: Rycerstwo Niepokalanej, budowę Niepokalanowów - Miast Maryi - w Polsce i w Japonii, działalność wydawniczą, wreszcie w ofierze życia za bliźniego w obozie Auschwitz. W 1971 roku został beatyfikowany jako wyznawca.
W 1982 roku, dzięki osobistej trosce bł. Jana Pawła II, ogłoszono go świętym już jako męczennika. Jego kanonizacja otworzyła drogę procesom innym męczennikom II wojny światowej, a także bezbożnych ustrojów totalitarnych.
