Bielsko-Żywiecki

Aneta

03.12.2014 21:58

Podpisuję się obiema rękami po tym, co napisała autorka.

doceń 0
odpowiedz na post 0
trup

04.12.2014 10:34

cyt(Wchodzi do kościoła, w którym był ostatnio – niech będzie – nawet 10 lat wcześniej i pierwsze, co odczuwa, to obcość. )- jeżeli wchodzi do kościoła z zamiarem powrotu to chyba nie powinien odczuwać obcości.Może nie znać ludzi , ale to jego relacja z Bogiem jest istotna a nie z ludżmi .W kościele raczej powinien odczuwać spokój .Tak myślę .

doceń 0
odpowiedz na post 1
- Estera
  
  08.12.2014 20:18
  
  To jest dobry kierunek. Najpierw nawrócenie do Boga i umacnianie więzi z Panem poprzez praktyki religijne.
  
  Potem przyjęte z wiarą codzienne życie na pewno doprowadzi do spotkania osób podobnie myślących.
  Droga Boża tak czy inaczej prowadzi do ogołocenia także z osób czyli samotnej wędrówki.
  
  Więź z Bogiem jest najważniejsza.
  
  doceń 0
  odpowiedz na post 0
jo_tka

04.12.2014 11:44

@trup - Jego relacja z Bogiem to się dopiero zaczyna. Jeśli kiedyś istniała, może być łatwiej. Jeśli była tylko wiarą dziecięcą, a teraz jest dorosły, to nagle znalazł się w obcym świecie.

I już nawet nie chodzi o to, że nie zna ludzi, ale o to, że nie rozumie rzeczywistości i nie ma pojęcia, co to znaczy być dorosłym i chrześcijaninem. Jak to wygląda w praktyce.

Sam się przez to nie przedrze.

doceń 0
odpowiedz na post 1
- trup
  
  04.12.2014 16:07
  
  tak tylko sobie myślę , że to dokładnie nasza wiara ma być dziecięca .Bo jak się nie spojrzeć to roztrząsanie , dywagowanie o istocie wiary nie ma żadnego sensu - bo i tak albo uwierzymy (w coś co jest bzdurne dla innych - czyli jesteśmy dziecmi - albo nie uwierzymy ).
  Może nie rozumiem istoty sprawy , ale człowiek sam musi njpierw stanąć w sobie i zmierzyć sie ze sobą a następnie poszukać wspierających .Inaczej może poruszać sie po płyciznie - gdy nadejdzie większy prąd to go porwie .Wystarczy tylko kiwnąć palcem w stronę Boga a On już ma uśmiech na twarzy .Jezus jest mym przyjacielem - taka jest wiara.przepraszam za słowa i z szacunkiem .
  
  doceń 1
  odpowiedz na post 1
  - jo_tka
    
    05.12.2014 11:16
    
    @trup
    
    Inaczej. Wyobraź sobie kogoś, kto ostatnio był w kościele na swoim bierzmowaniu. Miał - niech będzie 15 lat (teraz jest wcześniej). Był nastolatkiem, ale o Bogu wiedział tyle, co nauczył się do Pierwszej Komunii. Wie, co robi w kościele dziecko. Może nawet pamięta jak wyglądało majowe i różaniec, niekoniecznie już sam tekst...
    
    I teraz masz człowieka, który ma lat 30. Skończył studia, pracuje, może ma rodzinę. Zdarzyło się w jego życiu coś takiego, że wrócił do Boga. Został zewangelizowany. Był u spowiedzi. Przyjął Komunię świętą. Świetnie: I CO DALEJ?
    
    Wchodzi na Mszę św. Już pomijam, że nie wie, kiedy wstać, kiedy siedzieć, i co się odpowiada. Ale tak naprawdę jego wiedza ogranicza się do tej pierwszokomunijnej, nadgryzionej w dodatku zębem czasu. Jak on ma uczestniczyć w tej Mszy świętej, skoro jej nie rozumie? Jak ma się zakorzeniać w wierze, skoro jej NIE ZNA?
    
    Jako dziecko chodził - może - na Mszę szkolną raz w tygodniu. I na roraty w adwencie, z lampką. Teraz raczej nie będzie tego robił. Jak ma być chrześcijaninem? Jak się żyje jako dorosły wierzący człowiek? Czy ktoś tak w ogóle żyje???
    
    Sam to on niczego nie zrobi. Nie utrzyma się. To jest trochę tak, jakby zrobić komuś nadzieję na wielką ucztę i... zostawić go w gospodarstwie, żeby ją sobie sam przygotował. Sorry, on nie umie. I prędzej wyjdzie, z rozgoryczeniem, niż ją sobie sam przygotuje...
    
    doceń 0
    0

Dyskusja zakończona.

Ze względów bezpieczeństwa, kiedy korzystasz z możliwości napisania komentarza lub dodania intencji, w logach systemowych zapisuje się Twoje IP. Mają do niego dostęp wyłącznie uprawnieni administratorzy systemu. Administratorem Twoich danych jest Instytut Gość Media, z siedzibą w Katowicach 40-042, ul. Wita Stwosza 11. Szanujemy Twoje dane i chronimy je. Szczegółowe informacje na ten temat oraz i prawa, jakie Ci przysługują, opisaliśmy w Polityce prywatności.