Otym, że Pan Jezus zmartwychwstał, w ich kaplicy przypominają nie tylko paschał i figura Zmartwychwstałego. Nad ołtarzem jest witraż przedstawiający Zbawiciela, który pokonał śmierć, przy czternastej stacji Drogi Krzyżowej umieszczono piętnastą płaskorzeźbę przedstawiającą Zmartwychwstałego wychodzącego z grobu, a tuż przy ołtarzu – relikwiarz z relikwiami założycielek zgromadzenia w kształcie baranka z chorągwią.

W tym pierwszym na ziemiach polskich domu zmartwychwstanek obecnie mieszkają 24 siostry. 2 kwietnia wypełniły klasztorną kaplicę z przełożoną s. Katarzyną Iwan oraz współpracującymi z nimi świeckimi apostołkami, których formację prowadzi s. Sylwia Bekus. Wraz z bp. Gregerem Mszę św. celebrowali ks. Bronisław Zarański CR, kapelan, i ks. Robert Kasprowski.

W homilii biskup przypomniał, że fragmenty Ewangelii czytane w kolejne dni oktawy wielkanocnej pokazują Jezusa, który wyprowadza ludzi z niewiary oraz zwątpienia i na nowo czyni ich uczniami i świadkami. Wtorkowy fragment ukazuje Marię Magdalenę, która w poranek wielkanocny dostaje zadanie: „Udaj się do moich braci i powiedz im: »Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego oraz do Boga mego i Boga waszego«”.

Biskup zaznaczył, że wiara paschalna rodzi się także ze świadectwa ludzi Wielkiej Nocy, którzy – jak Maria Magdalena – mogą powiedzieć: „Widziałem Pana”. – Przez Marię Magdalenę, którą papież Franciszek nazwał apostołką apostołów, Jezus objaśnia im, że wychodząc z grobu po trzech dniach, wraca nie do nich, lecz do Ojca. To jest kluczowy moment całego misterium paschalnego. Ludziom może się bowiem wydawać, że powstał z grobu i będzie już z nimi na zawsze. Jezus nie wraca do nich jak córka Jaira, która została zwrócona rodzicom. Nie wraca do świata jak młodzieniec z Nain, oddany na powrót matce wdowie; nie wraca jak Łazarz do domu i sióstr w Betanii. Jezus wraca do Ojca, aby dać świadectwo, że wszystko się dokonało, jak to było zaplanowane.

Biskup Greger odwołał się także do słów Jezusa do Marii Magdaleny, przetłumaczonych jako: „Nie zatrzymuj Mnie”, które w oryginale brzmią: „Nie dotykaj Mnie”. W innych spotkaniach On na to pozwalał. – Tekst Ewangelii sugeruje, że Marii Magdalenie dane jest inne doświadczenie, które wyraziło się w słowie osobiście skierowanym do niej: „Mario!”, a potem w obecności Jezusa i współdziałania w Jego misji – zaznaczył biskup, dodając, że Magdalena zostaje posłana, aby współtworzyć Kościół, w którym Jezus jest nieustannie obecny, zwłaszcza w znakach świętej liturgii.

Ona wypełniła zadanie, jednak apostołowie słysząc, że Jezus żyje i ona Go widziała – jak zapisał św. Marek – „nie dali temu wiary”. Wiara bowiem wymaga więcej niż tylko słów – wymaga spotkania z żywym Jezusem.

Jej doświadczenie jest bliskie każdemu powołaniu. – Nie zawsze dotykamy Go fizycznie, ale doświadczamy, gdy mówi do nas osobiście, po imieniu, bez dystansu – na modlitwie, w czasie lektury Pisma Świętego. Jest obecny, gdy odkrywa przed nami nasze powołanie; gdy towarzyszy nam podczas pełnienia posług czy obowiązków; gdy wprowadza nas w żywy Kościół i powierza w tej wspólnocie cząstkę odpowiedzialności – powiedział bp Greger.

Kęcki dom sióstr w 1891 r. otworzyła matka Celina Borzęcka, która wraz z córką Jadwigą dała początek zgromadzeniu. Od 3 kwietnia 2001 r. doczesne szczątki założycielek znajdują się w kościele Świętych Małgorzaty i Katarzyny w Kętach. Matka Celina została beatyfikowana w 2007 r. Wcześniej, w 1999 r., w grupie 108 męczenników II wojny światowej została beatyfikowana matka Alicja Kotowska, która też jest stale obecna w modlitwach sióstr.

W kęckim klasztorze swoje powołanie kształtują nowicjuszki zgromadzenia, a kęczanom dom ten jest znany dzięki prowadzonemu tu przez siostry Przedszkola im. bł. Matki Celiny Borzęckiej.