Do Hałcnowa i Maryi bezinteresownie

LIST PASTERSKI BISKUPA BIELSKO-ŻYWIECKIEGO Z OKAZJI USTANOWIENIA SANKTUARIUM MATKI BOŻEJ BOLESNEJ W BIELSKU-BIAŁEJ HAŁCNOWIE BAZYLIKĄ MNIEJSZĄ

Sanktuaria maryjne – szkołą prawdziwego nabożeństwa do Matki Bożej

Drodzy Bracia i Siostry,
jak słyszeliśmy przed chwilą, Jezus pragnie, by ten, kto zdecyduje się pójść za Nim, uczynił to natychmiast i w sposób radykalny – „Ktokolwiek przykłada rękę do pługa, a wstecz się ogląda, nie nadaje się do królestwa Bożego” (Łk 9, 62). W taki sposób na wezwanie Boga odpowiedziała Maryja, którą Sobór Watykański II widzi jako idącą „naprzód w pielgrzymce wiary” (Sobór Watykański II, Lumen gentium 58). Miejscami, w których możemy uczyć się od Matki Jezusa zawierzania życia Bogu, są Jej sanktuaria. 
Sobota, 2 lipca 2016 r. przejdzie do historii jako jeden z najważniejszych dni w dzie-jach naszej diecezji. O godzinie 11.00 rozpocznie się Eucharystia, w czasie której nuncjusz apostolski w Polsce, abp Celestino Migliore ogłosi sanktuarium Matki Bożej Bolesnej w Biel-sku-Białej Hałcnowie bazyliką mniejszą. Ten zaszczytny tytuł przyznaje Ojciec Święty świą-tyniom wyjątkowym ze względu na szczególną wartość historyczną czy znaczenie duszpa-sterskie. Za taką świątynię papież Franciszek uznał hałcnowskie sanktuarium.
Dziś, w niedzielę poprzedzającą to wydarzenie chcemy się do niego przygotować, a zarazem podjąć refleksję nad naszą pobożnością maryjną. Przewodnikiem po drogach kultu Matki Bożej jest należące do klasyki duchowości maryjnej dzieło św. Ludwika Marii Grignion de Montfort – „Traktat o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny” – książka z której uczył się miłości do Matki Jezusa Karol Wojtyła – przyszły papież Jan Paweł II.
Św. Ludwik zwraca uwagę, że nabożeństwo do Matki Bożej przede wszystkim po-winno być przeżywane w sposób wewnętrzny. Znaki zewnętrzne – sanktuaria, obrazy, figury Matki Bożej pomagają jedynie w ożywianiu prawdziwej miłości Chrystusa i Maryi. Korzysta-jąc z ich pomocy mamy, jak Maryja „wszystko rozważać w swoim sercu” (Łk 2, 19). 
Trzeba pamiętać, że 4 lutego 1945 roku w wyniku działań wojennych doszło w Hałcnowie do spalenia kościoła i Cudownej Figury. Mogło się wydawać, że będzie to już koniec historii hałcnowskiej Piety. Szybko jednak zrozumiano, że cześć oddawana Maryi nie ma nic z magicznego przywiązania do tej czy innej drewnianej figury, lecz polega na miłości do samej Matki Bożej, która wybrała to miejsce. Podjęto się zadania odbudowania kościoła i umieszczenia w głównym ołtarzu nowej podobizny Chrystusa i Jego Matki. Przekroczenie progu hałcnowskiej świątyni i spojrzenie na piękną figurę Piety – wizerunek Maryi podtrzy-mującej zdjęte z krzyża ciało Jej Syna – pomaga człowiekowi rozpocząć pielgrzymkę do swego wnętrza. Patrząc na figurę Piety, pielgrzym odczytuje najważniejszą cechę pobożności maryjnej – Maryja nie chce skupiać na sobie – zawsze wskazuje na swego Syna. Nabożeń-stwo maryjne jest chrystocentryczne.
Kościół nazywa Maryję „Dziewicą słuchającą” (Paweł VI, Adhortacja Marialis cultus 17). Czciciel Matki Bożej, podobnie jak Ona, powinien wsłuchiwać się w Słowo Boże. Z hałcnowskiej ambony nieustannie siane jest ziarno Słowa, które pada na podatny grunt otwartych na nie serc pielgrzymów. W czasie przygotowań do ogłoszenia bazyliki odbyła się nowenna tygodni, w której brali udział wierni kolejnych dekanatów naszej diecezji. W ramach konferencji rozważano tajemnicę tego miejsca – znaczenie siedmiu boleści Matki Bożej.
Pobożność maryjna charakteryzuje się również czułością. Wystarczy spojrzeć na piel-grzymów przybywających do miejsc poświęconych Matce Bożej, by zauważyć w ich oczach łzy wzruszenia. Zwracanie się o pomoc do Matki Najświętszej jest potrzebą serca obecną w naszym życiu od lat dziecięcych. Do hałcnowskiego sanktuarium przybywają liczni piel-grzymi w różnych sytuacjach życiowych – w pierwszą niedzielę lipca obecni są tam rodzice, którzy proszą o błogosławieństwo dla swych dzieci. W kronice sanktuarium odnotowano przypadki cudownych uzdrowień – powrotu do zdrowia chłopca po niebezpiecznym wypadku samochodowym czy uzdrowienia dzieci z choroby nowotworowej i schorzenia wzroku. W hałcnowskiej świątyni gromadzą się też członkowie wspólnot i ruchów kościelnych – Ak-cji Katolickiej, Apostolstwa Dobrej Śmierci, zespołów charytatywnych Caritas oraz piel-grzymi z różnych stron diecezji i spoza jej granic.
Św. Ludwik przypomina, że pobożność maryjna nie może być oparta jedynie na sa-mych porywach uczuć – nabożeństwo do Matki Bożej powinno charakteryzować się stałością, „nie dopuszczając do pochopnego zaniedbywania praktyk pobożnych”. Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej w Hałcnowie jest znakiem takiej stałości. Pierwsza udokumentowana wzmianka o cudownej figurze Matki Bożej Bolesnej pochodzi z 1764 roku. Miejscowy pisarz na dworze dziedzica zanotował wtedy, że „na dębie – nieopodal dworu – znajduje się czczona przez lud rzeźba Matki Bożej Bolesnej, trzymająca na kolanach ciało umęczonego swego Sy-na”. Od tego czasu w miejscu tym nieprzerwanie rozwija się kult maryjny. Obecnie w ostatnie piątki miesiąca począwszy od kwietnia aż do października w pięknie odnowionej świątyni mają miejsce specjalne czuwania skupiające rzesze pielgrzymów. Po odsłonięciu Figury roz-poczyna się Droga Krzyżowa, Różaniec oraz Msza Święta o godz. 20.00.
Należy pamiętać, że nabożeństwo do Matki Bożej powinno być też bezinteresowne. Nie może ograniczać się do modlitwy odmawianej jedynie w razie pilnej potrzeby, ale winno „usposabiać duszę do tego, iż nie poszukuje ona siebie, a tylko Boga i Jego świętej Matki” (Św. Ludwik Grignion de Montfort).
Cechą autentycznego nabożeństwa do Matki Bożej jest także dążenie do świętości. Autor książeczki „O doskonałym nabożeństwie do Matki Bożej” przypomina, że czciciele Maryi powinni trwać w szczerym postanowieniu unikania grzechów, które „obrażają zarówno Matkę, jak Syna”. Każdy, kto nawiedza sanktuaria maryjne może się przekonać, że przed konfesjonałami ustawiają się tam długie kolejki. Także sanktuarium hałcnowskie jest miej-scem licznych spowiedzi. Istotę kultu Matki Bożej odsłaniają słowa pięknej polskiej pieśni maryjnej: „Biedny, kto Ciebie nie zna od powicia i nigdy Twego nie słyszał imienia, lecz ten biedniejszy, kto w rozpuście życia stał się niegodny Twojego wejrzenia…” 
Dodajmy, że z nadaniem tytułu bazyliki mniejszej związane są odpusty, które będzie można otrzymać w uroczystość Apostołów Piotra i Pawła, święto tytułu świątyni, 2 sierpnia na cześć „Porcjunkuli” i dodatkowo w jednym z wyznaczonych dni.
Korzystając z okazji chciałbym przypomnieć o jeszcze jednym wydarzeniu, związa-nym także z Hałcnowem. Co roku właśnie z tego miejsca wyrusza na Jasną Górę piesza piel-grzymka naszej diecezji. W tym roku będzie to XXV Pielgrzymka Jubileuszowa. Pielgrzymi wyjdą z Hałcnowa w dniu 6 sierpnia. Kolejne miejsca, z których wyruszą pątnicy to: Cieszyn, Oświęcim, Czechowice-Dziedzice i Andrychów. Hasłem tegorocznej Pieszej Pielgrzymki są słowa: „Miłosierdzie źródłem nadziei”. 25 lat historii pielgrzymowania to wielki dar Bożej Opatrzności, to prawie 80 tysięcy pątników, tysiące zanoszonych próśb i podziękowań. W dniu 11 sierpnia na Jasnogórskim wzgórzu zawierzymy się jako diecezja Maryi, Matce Miłosierdzia. 
Drodzy Bracia i Siostry,
Zaplanujmy sobie w sobotę, 2 lipca czas na wyjazd do Hałcnowa, by o godz. 11.00 wziąć udział w uroczystości ustanowienia pierwszej w naszej diecezji bazyliki mniejszej. Wspólną modlitwę rozpoczniemy o godz. 10.00.  Ufam, że odpowiecie na to zaproszenie tak licznie, jak miało to miejsce  podczas zakończenia peregrynacji Obrazu Pana Jezusa Miłosier-nego  w minioną niedzielę.
Zachęcam też wszystkich diecezjan, by na szlakach swego pielgrzymowania uwzględ-niali hałcnowskie sanktuarium. Mam tu na myśli szczególnie pielgrzymki organizowane przez parafie. 
Już teraz skorzystajmy ze wskazówek św. Ludwika i sprawmy, by w naszej pobożno-ści nie zabrakło miejsca dla prawdziwej, głębokiej miłości do Matki Chrystusa.

Wszystkim oczekującym na uroczystość ogłoszenia sanktuarium Matki Bożej Bole-snej w Bielsku-Białej Hałcnowie bazyliką mniejszą na czas przygotowań do tego wydarzenia z serca błogosławię. 

† Roman PINDEL
Biskup Bielsko-Żywiecki

Bielsko-Biała, dnia 20 czerwca 2016 r.