W latach 80-tych należał do najbardziej aktywnych działaczy „Solidarności”. Do związku wstąpił we  wrześniu 1980 w bielskim zakładzie Fabryki Samochodów Małolitrażowych.

Po wprowadzeniu stanu wojennego był internowany, potem, aż do 1989 roku, współpracował z podziemnymi strukturami podbeskidzkiej „Solidarności” - uczestniczył  m.in. w druku i kolportażu  pism i ulotek, w organizacji manifestacji.

Był wielokrotnie zatrzymany, a w jego mieszkaniu SB przeprowadzała rewizje.

Od 1988 roku był członkiem  jawnej Regionalnej Komisji Organizacyjnej „Solidarności”, a w latach 1990-94 i 2006-2010 radnym Rady Miejskiej Bielska-Białej.

Za swą działalność został odznaczony przez Prezydenta RP Złotym Krzyżem Zasługi oraz Krzyżem Wolności i Solidarności.